Πριν τα μαθήματα δεν είχα χρησιμοποιήσει ποτέ ραπτομηχανή. Χρειάστηκε, λοιπόν, να εξοικειωθώ με τη ραπτομηχανή πριν ράψω τη φούστα μου. Τα κουρελάκια που βλέπετε τα χρησιμοποίησα για την εξάσκηση και τα κράτησα για ενθύμιο.
I had never used a sewing machine before the lessons. So, I needed to get familiar with the sewing machine before I sew my skirt. The rags you see, were used for practice and were held as a keepsake.
Στα πρώτα δύο μαθήματα δεν πιάσαμε ούτε βελόνα. Μάθαμε πως βγαίνει το πατρόν μιας κλασικής φούστας στο πρώτο μάθημα και στο δεύτερο δοκιμάσαμε ένα άλλο σχέδιο φούστας.
Για να γίνω πιο σαφής, είμαστε 2 μαθήτριες και η καθεμιά μας απέκτησε μια φούστα στο τέλος κάθε δίωρου, φτιαγμένη από τα χέρια της δασκάλας μας!!!
Η πρώτη φούστα έγινε για τη Ναυσικά στις 10/10 (δεν γνώριζα ότι θα ξεκινούσαμε τόσο άμεσα για να φέρω κι εγώ ύφασμα) και δεν έχω φωτογραφίες, δυστυχώς. Η δική μου φούστα, δημιουργήθηκε στις 17/10 και καθώς είχα πάρτι για τα γενέθλιά μου που ήταν στις 14/10, είχα την χαρά να την φορέσω την ίδια μέρα που την παρέλαβα. Βλέπετε λοιπόν φωτογραφίες (είναι λίγο θολές) του πατρόν, και της φούστας φορεμένης και μη.
Η φούστα. Το εμπρός
The skirt. The front
Η φούστα. Το πίσω
The skirt. The back
Η φούστα φορεμένη
The skirt worn.
In the first two lessons we did not even hold a needle. We learned how to make the pattern for a classic skirt in the first lessin and in the second we tried another skirt design.
To be more specific,we are two students and each of us got a skirt at the end of each two-hours session, made by the hands of our teacher!!!
The first skirt was created for Nafsika at 10/10 (I did not know we would get such an early start to bring some cloth) and unfortunately I do not have any photos. My skirt was created at 17/10 and since Ihas holding a party for my birthday which were on14/10, I had the pleasure of wearing in the very same day. So, you see photos of the pattern and of skirt worn and not worn.
Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή διάφορα γεγονότα, σκέφτομαι πόσο άνετα είμαστε πραγματικά με τον εαυτό μας. Δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις να αναλύσω σε βάθος το θέμα, απλά προβληματίζομαι.
Τι είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε σα να βρισκόμαστε στο δέρμα ενός άλλου;;;
Γιατί υπάρχουν φορές που κοιταζόμαστε με απελπισία στον καθρέφτη προσπαθώντας να αναγνωρίσουμε τους εαυτούς μας;;
Γιατί υπάρχουν φορές που αισθανόμαστε ότι μέσα μας υπάρχει ένα ζώο έτοιμο να επιτεθεί ενώ ο συνειδητός μας εαυτός λέει "μάλιστα", "ευχαριστώ", "παρακαλώ" και "έχεις δίκιο";;; Και γιατί επιλέγουμε να μείνουμε σε μια κατάσταση όταν ξέρουμε ότι είναι λάθος και δε θα μας οδηγήσει στην ευτυχία;;;
Και κυρίως : γιατί καταστρέφουμε το μόνο άνθρωπο που μπορεί να μας βγάλει από τα σκατά; γιατί καταστρέφουμε τον εαυτό μας; Γιατί δε μας αγαπάμε λίγο παραπάνω;
Προβληματίζομαι και στεναχωριέμαι πολύ τις τελευταίες μέρες όταν σκέφτομαι όλα αυτά γιατί στα ερωτήματά μου, οι απαντήσεις δεν είναι πάντα ξεκάθαρες.
Είναι επώδυνο για μένα να βλέπω ανθρώπους που αγαπώ να ταλαιπωρούνται χωρίς να μπορώ να βοηθήσω αποτελεσματικά. Την οριστική λύση στα προβλήματά μας οφείλουμε να τη δίνουμε μόνοι και όπως έχω γράψει παλιότερα ο καθένας είναι τελικά άξιος της μοίρας του είτε είναι καλή είτε όχι... Φυσικά δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Οι επιλογές μου θα καθορίσουν την κατάληξή μου, την ευτυχία ή τη δυστυχία μου.
Ακόμα κι αν μερικές φορές νιώθω κι εγώ σαν να είμαι στο δέρμα μιας άλλης η ανάγκη μου για ευτυχία κινεί το μικρό μου σύμπαν... Εύχομαι μόνο σε όλους να βρουν την βαθύτερη ανάγκη τους για κινήσουν το δικό τους μικρό σύμπαν...
The last few days with the excuse of several events, I am thinking "how comfortable we really are with ourselves?" I do not have the needed knowledge to analyze the matter in depth. I'm just being sceptical.
What is it that makes us geel like we are in another's skin???
Why are there times that we look ourselves in the mirror with despair trying to recognize us??
Why are there times when we feel as if an animal exists inside of us ready to attack while our conscious self says : "yes, sir", " thank you", "you're welcome" and "you are right"??? And why do we choose to remain in a situation when we know it is wrong to do so and it will not lead us to happiness??
And most importantly : why do we destroy the only person ho can pull us from shit?? Why do we dedtroy ourselves?? Why don't we love us a bit more?
I am sceptical and sad lately when I think about it, for in my questions, the answers are not always very clear.
It is painful for me to see people I love being tormented without being able to help efficiently. The final solution to our problems we must give alone and as I have written before each of us, in the end, deserves his fate good or bad... I do not exclude myself, of course. My choices will determine my ending, my happiness or my misery.
Even if I too feel sometimes like I am in another's skin, my need for happiness moves my little universe... I only wish to everyone to find their deepest need need, so they can move their little universe...
Mylene Farmer, Monkey Me. I do not own the song or the video clip. It just fits my mood and my post!!!
Δεν είμαι η μόνη που το έχει σκεφτεί ή που
το γράφει. Δεν είμαι καν η πρώτη που σκέφτεται κάτι τέτοιο. Η έμπνευση ωστόσο
για να δημιουργήσω την παραπάνω εικόνα προήλθε από διάφορες πηγές : από τη μια
το ρολόι που έμεινε από μπαταρίες και κόλλησε στις τρεις παρά τέταρτο, από την
άλλη η πρόταση της Νίνας να δοκιμάσω να το φωτογραφίσω με ένα λουλούδι και
τέλος οι σκέψεις των τελευταίων ημερών για το χρόνο που μοιάζει να περνάει τόσο
γρήγορα, οδήγησαν στη δημιουργία αυτής της εικόνας...
Κάντε τις ζωές σας όμορφες για να μπορείτε
να υπάρχετε αξιοπρεπώς μέσα στο δέρμα σας...
I am
not the only one to have thought or written about it. I am not even the first
to think something like that. The inspiration, though, for the creation of the
photo above came from several sources : on the one hand the clock whose
batteries died out and got stacked at a quarter to three, on the other hand
Nina's suggestion to try and take a photo of the clock with a flower on it and
finally the thoughts of these last days about the times that seems to slip by
so fast, lead to the creation of this image...
Make
your lives beautiful so you can exist decently inside your skin...
Ας ξεκινήσω πρώτα από την ευχή να είναι ο
τελευταίος μήνας του χρόνου και ο καλύτερος.
Αυτός ο μήνας φέρνει πολλά κάθε φορά που
κάνει την εμφάνισή του. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα Χριστούγεννα (που άλλους
τους ενθουσιάζουν, άλλους τους θλίβουν και άλλους τους αφήνουν αδιάφορους) μα
και στην προσμονή για τόσα πράγματα, διαφορετικά για τον καθένα... Όλοι σχεδόν
( γιατί υπάρχουν και αυτοί που έχουν χάσει τις ελπίδες τους ) κάτι περιμένουμε
αυτό το μήνα.
Κάτι ζητάμε παραπάνω... Κάτι... Αλλά θα
αναλύσω τις σκέψεις μου όσο περνούν οι μέρες.
Προς το παρόν, θα ζητήσω για μένα και για
εσάς υγεία και ελπίδα. Αν τα χάσουμε αυτά τα δύο... χαθήκαμε...
Καλό σας βράδυ!!!!!
Happy
month everyone!!!!
Let me
begin from the wish for the last month of the year to be the best.
This
month brings much every time it appears. And I do not refer only to Christmas
(which others look forward to, others feel sad for, and others are indifferent)
but to the longing as well for so many things, different for each of us...
Almost all of us (for there are those who have lost hope) expect something this
month.
We ask
for something more... Something... But I will elaborate on my thoughts as the
days go by.
For the
time being, I will ask for health and hope for me and for you... If we lose those two... we are lost...
...έρχεται με μια γιορτή. Σήμερα γιορτάζουν όσοι/όσες φέρουν τα ονόματα Ανδρέας και Ανδριάνα (αν υπάρχουν και άλλοι εορτάζοντες διαφωτίστε με).
Χρόνια Πολλά!!!
Πάει κι αυτός ο μήνας. Μας αποχαιρετά με ήλιο αυτός ο ζεστός Νοέμβρης, κι ενώ μου αρέσει πολύ η ζέστη, για πρώτη φορά ανυπομονώ να έρθουν τα κρύα. Αφύσικος αυτός ο καιρός για χειμώνα, δε νομίζετε;
Ο Νοέμβρης λοιπόν τελειώνει στην αρχή της εβδομάδας και με μια γιορτή. Χμ... Μ'αρέσει...
Σήμερα λέμε καλή εβδομάδα κι αύριο θα πούμε καλό μήνα. Δύο ευχές σε μια εβδομάδα! Ναι, αυτό μου δίνει χαρά.
Καλή σας εβδομάδα και καλό σας βράδυ!!
...comes with a celebration. Today those who are called Andreas and Andrianna are celebrated (if they are any other names celebrated today, please enlighten me).
Happy Name Day!!!
This month is over. He kisses us goodbye with sunny weather this warm November and though I like heat very much, for the first time I am looking forward for cold. Unnatural is this weather for winter time, don't you find?
November ends at the beginning of the week and with a celebration. Mmm... I like this...
Today we say "have a nice week" and tomorrow we will say "have a nice month". Two wishes in a week!! Yes, that gives me joy.
Η τελευταία μέρα μιας περίεργης -για εμένα- εβδομάδας έφτασε και με έκανε μούσκεμα για να μου πάει γούρι το ρεπό που θα έχω το ΣΚ!
Πόσοι από εσάς βγήκατε στο δρόμο χωρίς αυτοκίνητο την ώρα που έβρεχε πολύ και γίνατε χάλια;;;
Προσωπικά δεν έχω στεγνώσει ακόμα εντελώς. Αλλά που θα πάει... θα τελειώσει η μέρα και θα πάω σπίτι. Ένα ζεστό μπάνιο και το να μην ξυπνήσω συναχωμένη είναι οι μόνες μου ευχές...
Ποιές να είναι οι δικές σας;; Βρέχει εκεί που είστε;; Εδώ σταμάτησε από όσο μπορώ να καταλάβω...
Το καλό με αυτή την εβδομάδα ήταν ότι πέρασε πιο γρήγορα από όσο περίμενα..
Μένει μόνο να καλωσορίσουμε το Σαββατοκύριακο...
Ελπίζω να έχετε ένα όμορφο και ξεκούραστο Σαββατοκύριακο!!!!!!!!!!
The last day of a strange - for me - week, has arrived and got me wet just to bring me luck for the weekend, when I am off of work!
How many of you walked the streets without cars at the time when it was pouring and got messy???
Personally, I am not fully dry yet. But eventually, the day will come to an end and I will go home. A warm bath and to wake up without having caught a cold are my only wishes...
Which are yours?? Does it rain where you are?? From what I can make out it has stopped here...
The good thing with this week is that it passed more quickly than I expected...
Now the only thing that is left is to Welcome Weekend...
I hope you will have a beautiful and relaxed Weekend!!!!!!!!!!!!!!
Μια από τις πρώτες χειροκίνητες ραπτομηχανές. Δυστυχώς δε γνωρίζω από πότε χρονολογείται One of the first mamual sewing machines. Unfortunately, I do not know since when it is dated.
Πάντα σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να ξέρω να ράβω κάτι παραπάνω από ένα κουμπί. Δεν είχα όμως σκεφτεί ποτέ να πάω να μάθω.
Όταν πήγα να επιδιορθώσω δυο παντελόνια της δουλειάς, έμαθα κατά τύχη ότι η μοδίστρα παραδίδει μαθήματα. Είπα ότι θέλω να μάθω κι εγώ.
Ομολογώ ότι δεν το αποφάσισα αμέσως. Ήθελα οπωσδήποτε να μάθω κάτι καινούριο και τόσο χρήσιμο και το κόστος ήταν μικρό και τα μαθήματα ήταν το Σάββατο. Το Σάββατο είναι γενικά μια βολική μέρα, αλλά εγώ κάποια Σάββατα δουλεύω. Δεν ήθελα να χάνω μαθήματα.
Με προτροπή μιας φίλης (και ενώ ετοιμαζόμουν με θλίψη να εγκαταλείψω την ιδέα) το συζήτησα με τη - τότε- μέλλουσα δασκάλα μου και βρήκαμε μια λύση.
Σε λίγο θα κλείσω δύο μήνες μαθημάτων και ήδη κάνω προόδους.
Σε αυτή την ενότητα θα σας παρουσιάσω τι έχω κάνει μέχρι τώρα και θα βάζω και ότι νέο δημιουργώ.
Πρόσφατα μου χάρισαν τη ραπτομηχανή της δεύτερης φωτογραφίας και νιώθω ευγνώμων!! Δεν ξέρω πόσες φορές έχω προσφέρει τις ευχαριστίες μου, αλλά νιώθω ότι δεν είναι αρκετές!!!
Η πρώτη μου ραπτομηχανή!!! My first sewing machine!!!!
I always thought I would like to know how to sew something more than a button. I had never thought to go somewhere I could learn.
When I took two work trousers for repair, I was informed accidentally that the seamstress gives lessons. I said that I wanted to learn too.
I confess, I did not decide it right away. I definitely wanted to learn something new and that useful, and the cost was pretty low and the lessons were on Saturday. Saturday is generally a convenient day, but sometimes I work on Saturdays. I did not want to miss classes.
Following the urge of a friend (and when I was about to abandon the idea sadly) I discussed it with my -then - future teacher and worked out a solution.
I am about to complete two months of lessons and I am already making progress.
In this section I will demonstrate you what I have done so far and I will add everything new I create.
Recently I was given as a gift the sewing machine of the second photo and I feel greatful for it!! I don't even know how many times I have offered my thanks, yet I feel they are not enough!!!
Εδώ βλέπετε και την πρώτη ραπτομηχανή μαζί με τη θήκη της και τη δεύτερη που έχω τη χαρά να βρίσκεται στην κατοχη μου. Here you see both the first sewing machine with its case and the second which I gladly possess.
Πριν σχεδόν 2 μήνες, ξεκίνησα μαθήματα ραπτικής με μια εξαιρετική δασκάλα.
Σκόπευα να το ανακοινώσω από το πρώτο μάθημα, μα τελικά αποφάσισα να περιμένω μέχρι να έχω κάτι να παρουσιάσω.
Έχω φτιάξει λοιπόν μια ξεχωριστή ενότητα που θα σας παρουσιάσω αναλυτικά όσα έχω κάνει μέχρι τώρα.
Παρακολουθώ τα μαθήματα 3 Σάββατα κάθε μήνα 15:00-17:00 το μεσημέρι. Τα μαθήματα γίνονται κάθε Σάββατο, αλλά καθώς 1-2 Σάββατα το μήνα δουλεύω δεν προλαβαίνω να τα παρακολουθήσω. Οπότε εργάζομαι κατ'οίκον.
Η δασκάλα μου, όπως είπα, είναι εξαιρετική (γι'αυτό και αποφάσισα να τη διαφημίσω αναρτώντας την κάρτα της). Δεν υπάρχει για εμένα πιο σπουδαίο προσόν για ένα δάσκαλο από το να αγαπά το αντικείμενό του και να έχει το το ταλέντο να μεταδίδει και στους άλλους την αγάπη αυτή.
Ο χώρος είναι μικρός, ζεστός και φιλόξενος και ίσως σε τέτοια μέρη υπάρχει η χαρά για δημιουργία.
Δε μαθαίνω ραπτική για να γίνω επαγγελματίας μοδίστρα (αν και αυτό δε θα ήταν κακό). Απλά μου αρέσει να δημιουργώ με τα χέρια μου.
Μαθαίνω...
Μαθαίνω γιατί με κάνει να αισθάνομαι όμορφα και μαθαίνω πρακτικά πράγματα γιατί μου αρέσει να προσφέρω. Ότι μου φαίνεται ενδιαφέρον θέλω να το μαθαίνω.
Μπορείτε να κάνετε κι εσείς το ίδιο. Μπορείτε να ξεκινήσετε να μαθαίνετε κάτι που τραβάει την προσοχή σας και να προσπαθήσετε να γίνετε καλοί σε αυτό. Δεν έχει μεγάλη σημασία αν θα είστε απόλυτα επιτυχείς, όσο αυτό που κάνετε σας προσφέρει ευχαρίστηση.
Μάθετε και προσφέρετε όσο μπορείτε, στον εαυτό σας και στους άλλους...
Almost 2 months ago, I started sewing lessons with a wonderful teacher.
I was planning to announce it from the very first lesson, but I decided to wait until I have something to present.
Therefore, I have made a separate section in which I will demonstrate all I have done so far.
I attend the lessons 3 Saturdays a month 15:00-17:00 at noon. The lessons take place every Saturday, but since I work 1-2 Saturdays each month, I don't make it. So, I take homework.
My teacher as I said, is excellent (that's why I decided to advertise her by posting her card). To me there is not greater quality in a teacher than to love his domain and to possess the talent to make others love it was well.
The place, is small, warm and hospitable and maybe it is in those places that the joy of creation lives.
I do not learn how to saw because I aspire to become a professional seamstress (though that would not be bad). I just like to create things with my hands.
I am learning...
I am learning because it makes me feel beautifully, and I learn practical stuff because I enjoy to offer. I am keen on learning everything that strikes me as interesting.
You can do the same. You can start learning something that has caught your attention and try to become good at it. It does not really matter if you succeed, as long as you feel pleased.
Learn and offer whatever you can, to yourselves and the others...
...και αποφάσισα να βρω το χρόνο να γράψω επιτέλους στη σοφίτα μου την οποία είχα εγκαταλείψει για περισσότερες μέρες από όσες θα ήθελα.
Θα μπορούσα να πω ότι η απουσία μου οφειλόταν σε φόρτο εργασίας ή ότι είχα άλλα θέματα πιο σημαντικά να φροντίσω (και δε θα ήταν ψέματα), αλλά καθώς πιστεύω ότι όταν θέλουμε πραγματικά να ασχοληθούμε με κάτι μπορούμε να βρούμε έστω και πέντε λεπτά για να το κάνουμε, είμαι "αναγκασμένη" να ομολογήσω ότι δεν είχα διάθεση.
Και αυτό δεν ισχύει μόνο για το ιστολόγιό μου. Όλοι, φαντάζομαι, ξέρετε γι'αυτές τις φορές που κάτι σε πιάνει και δεν έχεις όρεξη για τίποτα. Δεν είναι απαραίτητο να έχει συμβεί κάτι άσχημο (π.χ. εγώ είχα ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο), αλλά αυτές τις μέρες ένιωσα λίγο μόνη. Μου πέρασε γιατί κατάλαβα ότι δεν είμαι μόνη και απλά σκεφτόμουν βλακείες. Με είχε πιάσει, βλέπετε μελαγχολία γιατί έχω καιρό να δω τς φίλες μου.
Λοιπόν, τώρα είμαι πίσω με διάθεση να μοιραστώ πράγματα μαζί σας, τα οποία ελπίζω να απολαύσετε!!!
Ααααα!!!!!! Και Χρόνια Πολλά Πολλά στους εορτάζοντες όπου κι αν βρίσκεστε!!!!!!
... and decided to find the time to write at last in my attic, which I had abandoned for more days than I wanted.
I could say that my absence was due to work or that I had more important matters to take care (and that would not be a lie), but, since I believe that when we truly want to spend time on something we can afford to spare even five minutes to do it, I am "forced" to confess that I was not in the mood.
And that does not apply only to my blog. All of you, I imagine, know for those times when something comes over you and you have no mood to do anything. It's not necessary that something bad has happened (for instance I had a wonderful Weekend), but these days I kind of felt alone. I got over it, because I realized I was not alone and I was thinking nonsense. I was melancholic, you see, because I have not met with my friends in a long while.
Well, now I am back with the will to share things with you, which I hope you will enjoy!!!
Ohhhhh!!!!!!! Happy Name day to all of you who celebrate today no matter where you are!!!!!!
Σήμερα άκουσα και διάβασα τι συνέβη στο Παρίσι. Λυπάμαι πραγματικά για τους ανθρώπους που δολοφονήθηκαν άδικα και απάνθρωπα.Τα βαθιά μου συλλυπητήρια στους συγγενείς των θυμάτων. Μπορώ μόνο να φανταστώ τον πόνο τους...
Δε θα καταλάβω ποτέ γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά, χωρίς μίσος σε αυτό τον κόσμο.
Today I heard and read about what happened in Paris. I am really sorry for the people who were unjustly and brutally murdered. I offer my deepest condolences to the families of the victims. I can only imagine their pain...
I will never understand why we can't all love together peacefully, without hatred in this world.
Je voudrais offrir mes sincèrecondoléances à tous le monde en France. Je suis vraiment désolée pour cette tragedie.
Δεν ξέρω πως ξεκίνησε για εσάς η εβδομάδα αλλά για μένα ξεκίνησε πολύ νωρίς το πρωί να περιμένω σε μια στάση λεωφορείου μαζί με άλλες δυο γυναίκες. Σύντομα εμφανίστηκε και μια τρίτη (που γνώριζε όμως τις άλλες δύο κυρίες) και άρχισε να κερνάει κουλουράκια σαν αυτά της φωτογραφίας. Αν και δε με ήξερε, μου έδωσε κι εμένα ένα, χαμογελώντας. Γιόρταζε το ότι πήρε τη σύνταξή της (που όπως κατάλαβα ήταν πενιχρή). Ωστόσο, ήταν πολύ κεφάτη και κέρασε τα κουλουράκια με χαρά. Το κέφι της μου έφτιαξε τη μέρα (το τι σύνταξη πήρε, είναι μια άλλη, πονεμένη ιστορία). Κρίμα που δε θα μάθει πόσο σημαντικό ήταν το κουλουράκι της -από πολλές απόψεις- κι ας την ευχαρίστησα γι'αυτό. Καλή εβδομάδα σε όλους σας, με κουλουράκια ή χωρίς!!!!!!!!!!
I do not know how this week began for you, but for me it started very early in the morning waiting in a bus stop along with 2 other women. Shortly, a third appeared too (she knew the other two, though) treating us to cookies like the one in the photo. Although, she did not know me she gave me one too, smiling. She was celebrating her pension (which I understood it was very little money). She was cheerful, though and gave her cookies gladly. Her good mood made my day (the amount of her pension is another, bitter, story). It's a pity she will never know how important - in many aspects- was her cookie even if I have thanked her for it. Have a nice week everyone, cookies or not!!!!!!!!!!
Εικόνα από το διαδίκτυο, επεξεργασμένη στο photomania Image from the Web, processed through photomania
Μου την έσκασε ο Νοέμβρης. Πίστευα ότι θα ξεκινήσει με βροχή και κρύο. Αντίθετα το πέρασμα στο χειμώνα φαίνεται να γίνεται με ήλιο και αέρα και ελαφριά ψύχρα. Δε θα παραπονεθώ, καθώς έχω αρκετή μπουγάδα και ο καιρός βοηθά τα ρούχα να στεγνώσουν.
Δεν ξέρω πως θα κυλήσει αυτός ο μήνας. Ούτε θέλω να κάνω κάποια πρόβλεψη όπως στους προηγούμενους μήνες γιατί δεν πέφτω μέσα. Πίστευα ότι ο Οκτώβρης θα ήταν δύσκολος, μα τελικά κύλησε μάλλον ήσυχα τώρα που το σκέφτομαι και όπως έγραψα προχθές ήταν ενδιαφέρων. Όχι προβλέψεις λοιπόν.
Μόνο ευχές... Είναι πιο ασφαλές. Εύχομαι σε όλους με μια μέρα καθυστέρηση, πρωτίστως υγεία και αισιοδοξία, διάθεση για δημιουργία και αγάπη.
Να έχετε έναν όμορφο και γεμάτο μήνα!!!!!!!!
That November tricked me. I believed that it would begin with rain and cold. Instead the passing in the winter seems to take place with sun and wind and a light chill. I am not going to complain though, as I have laundry and this kind of weather helps the clothes dry.
I do not know how this month is going to be. Neither I would like to make predictions as I did with the previous months because I was wrong. I was sure that October was going to be tough, but finally it went rather smooth, now that I think of it and as I wrote the day before yesterday it was interesting. No predictions then.
Just wishes... It's more safe. I wish you all a day belated, firstly health and optimism, drive for creation and love.
.
