Days Off Lover - Λάτρης των Ρεπό

Έχω εκφράσει ξανά την αγάπη μου για τα ρεπό. Και μένει απαράλλαχτη στο χρόνο. Είναι όπως η ώρα του κενού στα σχολεία.

Και τώρα που ανέφερα τα σχολεία... 6-7 ώρες στο σχολείο και μετά από κάθε μάθημα είχαμε διάλειμμα, στη δουλειά γιατί όχι; Επειδή είμαστε μεγάλοι; Δε χρειαζόμαστε καθαρό μυαλό δηλαδή; Και πρέπει να είσαι καπνιστής για να δικαιολογείται που το σκας 2 λεπτά για ένα τσιγάρο;

Δε νομίζω.

Και δεν είναι ότι δεν υπάρχει διάλειμμα στο πρόγραμμα. Υπάρχει. Έχεις 2 δεκάλεπτα. Και χαλάς το ένα. Για να φας. Επειδή έχει δουλειά. Κι όταν έχει δουλειά πρέπει να είσαι εκεί για να την κάνεις κιόλας. Γιατί γι' αυτό πληρώνεσαι, σωστά;

Έχοντας πει αυτά είναι εύκολο να καταλάβει κανείς την αδυναμία μου στα ρεπό. Κι όταν δουλεύεις στην εξυπηρέτηση πελατών είναι απαραίτητα για την ψυχική σου υγεία. Όσοι δουλεύουν σε αυτό το πόστο, είμαι σίγουρη ότι θα με καταλάβουν απόλυτα 

Οπότε, όσοι έχετε ρεπό σαν εμένα - εκτός από την ξεκούραση που εννοείται ότι είναι απαραίτητη- φροντίστε να κάνετε και κάτι όμορφο με το χρόνο σας. Επιλογές υπάρχουν πάντα, αρκεί να θέλουμε να τις δούμε.

Καλή Κυριακή!!!

I have expressed my affection for days off before. And it remains unchanged in time. It's like the 1 hour brake in schools (it happens here in Greece when a teacher is absent).

And now that I've mentioned schools... 6-7 hours in school and after every class we had a break, why not at work? Just because we are grown ups? Does this mean we don't need a clear head? And does one have to be a smoker to be justified for sneaking out for 2 minutes to smoke a cigarette?

I think not. 

And it's not that there is no break in the schedule. There is. You get to have 2 ten minutes breaks. And you waste one. To eat. Because it's busy. And when it's busy you have to be there to get the work done. Because, that's what you are paid for, right?

Having said these, it's easy to understand my days off soft spot. And when you work on customer service they are essential to your mental health. I am sure that those working in the same position will understand completely. 

So, those of you who like me have a day off - apart from rest that is necessary- make sure you will do something wonderful with your time. There are always choices, given we are willing to see them.

Happy Sunday!!!

Discussing Goals - Συζητώντας Στόχους

Αφήνω στην άκρη τις συνήθεις μου προτροπές για ονειροκυνήγι και σας ρωτάω :

Ποια είναι τα όνειρά σας;

Οι στόχοι σας;

Τι κάνετε για να τους κατακτήσετε;

Πόσο σας νοιάζει;

Σας ρωτάω για πράγματα που απασχολούσαν κι εμένα πολύ. 
Και τώρα που έχει κάπως ξεκαθαρίσει το τοπίο στο μυαλό μου δίνω εν συντομία την ιστορία μου.

Θέλω να γίνω συγγραφέας. 

Όχι, βασικά, είμαι συγγραφέας.

Γράφω από τα 19 μου. Έχω ένα ράφι γεμάτο τετράδια με ιστορίες. Γράφω σε ελληνικά και αγγλικά.

Αποφάσισα επιτέλους ότι θέλω να το κάνω επαγγελματικά.

Για να βελτιωθώ ξεκίνησα ένα μεταπτυχιακό στη Δημιουργική Γραφή που το πληρώνω με κόπο, αλλά αξίζει και τα χρήματα και το χρόνο. Αυτή τη στιγμή είμαι δευτεροετής φοιτήτρια.

Προσπάθησα πρόσφατα να δημοσιεύσω κάποιες σύντομες ιστορίες στα αγγλικά, αλλά δεν έγιναν δεκτές. Δε με πείραξε γιατί ξέρω ότι δύσκολα πετυχαίνεις με την πρώτη.

Θα συνεχίσω να προσπαθώ.

Ο χρόνος μου είναι περιορισμένος, αλλά τα όνειρά μου καθόλου. Ελπίζω ότι κι εσείς δεν περιορίζετε τα όνειρά σας.

Έχω υποσχεθεί ότι θα ανεβάσω κάποια πράγματα και θα το κάνω.

Ο πρώτος μου στόχος είναι να διαβαστούν οι ιστορίες μου (ακόμα κι αν δεν αρέσουν).

Επαναλαμβάνω ότι θέλω να το κάνω επαγγελματικά και να καταφέρω να ζω αξιοπρεπώς από τη συγγραφή, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα καταφέρω να εκδώσω όλα όσα γράφω (χμμμμ, αν υποθέσουμε ότι θα δεχτεί κάποιος να εκδώσει τη δουλειά μου).

Γι'αυτό θα δείτε δείγμα της γραφής μου σε ελληνικά και αγγλικά και στη σοφίτα μου και σε κάποιες ομάδες δημιουργικής γραφής στο G+. 

Αυτό είναι το δικό μου όνειρο. Δεν ξέρω αν θα πραγματοποιηθεί, αλλά θεωρώ ότι αξίζει να το παλέψω.

Εσείς πείτε μου τώρα: τι θα κάνετε;

I leave aside my usual urges for dreamhunting and I am asking you :

What are your dreams?

Your goals?

What are you doing to conquer them?

How much do you care?

I am asking you about things that used to trouble me too. 
And now that things have gotten somewhat clearer in my head, I am giving you my story in short. 

I want to be a writer.

No, actually, I am one. 

I write since I was 19. I have a shelf full with notebooks containing my stories. I write both in Greek and English. 

And I finally decided I want to do this professionally. 

To improve myself I started a Master in Creative Writing for which I pay with effort, still it deserves both my money and my time. At the moment I am a second year student. 

Recently I tried to get some of my English short stories published, but they were not accepted. I did not mind for I know it's hard to make it in the first try. 

I'll keep trying. 

My time is limited, my dreams are not. 

I hope that you too do not confine your dreams.

I've promised to upload things and I will. 

My first goal is that my stories will be read. 

I repeat I want to do this professionally, so I can live decently from my pen, but that doesn't mean that I will succeed to publish everything I write (mmmm, supposing that someone will accept to publish my work).

This is the reason why you will see my writing samples in Greek and English in my attic and also at groups of creative writing on G+.

That's my dream. I do not know if it is going to come true, but I think it is worthy of the fight. 

You tell me now: what are you going to do?

Dare to restart - Τολμήστε να ξαναρχίσετε

Σίγουρα κάποιος το έχει πει.
Αλλά, δε βλάπτει να το ξαναπώ κι εγώ. 
Τα νέα ξεκινήματα θέλουν κουράγιο, πίστη και αισιοδοξία, ακόμα κι αν το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που θέλουμε. Είναι υπέροχο να προσπαθεί κανείς, ειδικά σε αυτά που φοβάται. 
Εγώ το αποφάσισα, το έβαλα σε εφαρμογή (στην πρώτη προσπάθεια απέτυχα, αλλά αυτά συμβαίνουν) και συνεχίζω. Εσείς;;;; 😉😉😉😉💟💟💟


Surely someone has said it before.
Yet, it does not hurt to repeat it too.
New beginnings demand courage, faith and optimism, even if the outcome it's not the one we want. It's wonderful to try, especially the things that scare us.
I made up my mind, I've put it to work (I failed my first effort, but these things do happen) and I keep going. How about you???? 😉😉😉😉💟💟💟

Το Πεπρωμένο Είναι Επιλογές... - Destiny Is Choices...

Ακόμα είναι καλοκαίρι...

Δεν μπορώ να δώσω ευχές για καλό φθινόπωρο πόσο μάλλον για καλό χειμώνα...

Μπορώ να δώσω ευχές για πιο όμορφες μέρες γιατί το τελευταίο δίμηνο ήταν μάλλον δύσκολο αν και είχε και φωτεινές στιγμές.

Θέλω να δώσω ευχές για καλά νέα, σωστές αποφάσεις (με αυτό που ορίζει ο καθένας σωστό για τον εαυτό του) και όμορφες στιγμές αγάπης. 

Η ζωή μας είναι δική μας ευθύνη. Το πως θα τη φτιάξουμε εξαρτάται όχι από τις επιθυμίες αλλά από τις αποφάσεις μας. Το αποτέλεσμα καθορίζεται από αυτές και μόνο...

Ας προχωρήσουμε... ότι και να σημαίνει αυτό...

It is still summer...

I cannot make wishes for a nice autumm let alone a nice winter...

I can wish for more beautiful days for the last two months have been rather difficult though they had their bright moments.

I want to offer my wishes for good news, right decisions (with whatever is defined as right individually) and beautifull moments of love.

Our life is our responsiblilty. How we are going to make it depends not on our desires but on our decisions. The outcome is defined only by them...

Let's move on... whatever that may mean...

September Memories - Αναμνήσεις από το Σεπτέμβρη

Ο Σεπτέμβρης έφυγε αφήνοντας μια αίσθηση απογοήτευσης και ανακούφισης. Ήταν ένας μήνας δύσκολος και όχι μόνο για μένα. Με όσους ανθρώπους μίλησα, μου επιβεβαίωσαν ότι ο μήνας που πέρασε ήταν από τους πιο άτυχους.

Αλλά όπως έχω πει πολλές φορές, κάθε μήνας έχει και τις καλές του στιγμές. Μια από αυτές ήταν σε μια άτυχη μέρα. Στις αρχές του μήνα χρειάστηκε να καθίσω παραπάνω στη δουλειά, το ίδιο και ο σύντροφός μου. Δουλεύαμε τις ίδιες ώρες και συμφωνήσαμε να έρθει να με πάρει αφού ήταν κοντά. Το πρόβλημα είναι ότι όταν φεύγεις από τη δουλειά μετά τις 18:00μμ, στους δρόμους γίνεται κόλαση. Πέσαμε σε κίνηση, αλλά "πέσαμε" και σε ένα από τα πιο όμορφα συννεφιασμένα ηλιοβασιλέματα που έχω δει.

Έβγαλα φωτογραφίες τόσο σε κίνηση (Το Θολό Ηλιοβασίλεμα άλλης ανάρτησης) όσο και στατικές. Το αποτέλεσμα ήταν υπέροχο και σας το παρουσιάζω με μεγάλη καθυστέρηση.

September left, leaving behind a sense of disappointment and relief. It was a difficult month and not just for me. To whomever I spoke, confirmed that the month that passed was of the most unlucky. 

But, as I have said many times, each month has its good moments too. One of those moments was on an unlucky day. At the beginning of the month I had to stay at work an extra hour and so did my partner. We worked the same hours and we agreed that he would come to pick me up since he was nearby.

The problem is that when you leave work after 18:00pm the roads are hell. We bumped onto traffic, but we also "bumped" onto one of the prettiest cloudy sunsets I've seen.

I took pictures in motion (The Blurry Sunset from another post) as well as static ones. The result was marvellous and I present it to you with great delay.

September : The end - Σεπτέμβρης : Τέλος

Still an Optimist!!! - Ακόμα Αισιόδοξη!!!

Τρεις μέρες ρεπό είχαν σαν συνέπειες : ένα ελαφρύ κρυολόγημα, πονεμένη πλάτη, πλευρά και μπράτσα καθώς και το να μην καταλάβω πως φτάσαμε στη Δευτέρα.

Η θετική πλευρά;;; Διαφορετικό ντεκόρ στο σπίτι! Επίσης, το ότι τουλάχιστον είχα τρεις μέρες να τα κάνω. Και το πιο σημαντικό είχα βοήθεια και παρά τα πονεμένα μου πλευρά, αυτή τη στιγμή κάθομαι στο σαλόνι μου και απολαμβάνω τις αλλαγές. Οι παλιοί έλεγαν ότι μόνο ότι φτιάχνεις με κόπο το ευχαριστιέσαι. Μάλλον οφείλεται στο ότι νιώθεις ότι είσαι χρήσιμος και δημιουργείς. Εγώ πάντως έτσι νιώθω. Είναι ωραίο να δημιουργείς τις συνθήκες στις οποίες ζεις και να είσαι ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα.

Όταν, για παράδειγμα, αγόρασα τη γραφομηχανή μου ονειρευόμουν να γράφω μπροστά σε ένα φωτισμένο παράθυρο. Χθες, τα κατάφερα!!! Το βλέπετε άλλωστε.

Φυσικά υπάρχουν πολλά ακόμη που πρέπει να γίνουν και αύριο η μέρα θα είναι αφιερωμένη εντελώς στο σπίτι. Έχετε παρατηρήσει ότι όταν βγαίνετε εκτός σπιτιού για δουλειές χάνεται ως δια μαγείας η μισή μέρα; Εγώ το έχω διαπιστώσει. Σήμερα βγήκα στις 10:50 π.μ.και γύρισα 15:10 μ.μ. τόσο πτώμα (είχε και λίγη ζέστη) που έπεσα για έναν υπνάκο και όταν ξύπνησα είχε πάει 18:30 μ.μ. 

Αλλά ξεχάστηκα. Εστιάζουμε στα θετικά : ένα ωραίο, αρμονικό σαλόνι (που κάποιος δεν το χρειαζόταν πια) ένα χολ με περισσότερο χώρο και ακόμα δύο μέρες ρεπό για να ξεκουραστώ και να δημιουργήσω...

Δεν είναι και λίγα, τι λέτε;

Θα επανέλθω αύριο καθώς έχω πολλά πράγματα που δεν έχω ανεβάσει ακόμα.

Καλό βράδυ!

Three days off had as results : a mild cold, hurting back, ribs and arms, as well as not realizing how we got to Monday.

The bright side??? Different decor at the house! Moreover, at least I had three days to do it. And the most important thing is I had help and despite my hurting ribs, I sit at my living room this very moment and enjoy the changes. People in the old days used to say that only when you take the pains to make something you take pleasure from it. Probably this is due to the fact that it makes you feel useful to create something. That's the way I feel anyway. It is very nice to create the conditions in which you live and be pleased with the outcome.

When, for instance, I bought my typewriter, I dreamt of writing in front of a window full of light. Yesterday I made it! You can see that.

Naturally, there's much to be done still and tomorrow will be dedicated entirely to my household. Have you noticed that when you get out of the house for chores half of the day is wasted almost magically?? I have. Today, I went out at 10:50 a.m. and returned at 15:10 p.m. so tired (it was kinda warm outside) that I decided to take a nap and when I woke up it was already 18:30 p.m. 

Yet I forgot. We focus on the positive stuff.: a nice harmonic living room (that someone no longer needed) a more spacious hallway and two more days off to get some rest and create...

Not bad, huh?

I'll get back tomorrow, since I have many things that are not posted yet.

Good night!

Oh la la! Day off!!!! - Πώ πώ πώ! Ρεπό!!!!

Το να βλέπεις τη λέξη "Ρεπό" να ανάβει με φώτα νέον μπροστά στα μάτια σου ενώ γύρω σκάνε πυροτεχνήματα, φανερώνει την απίστευτη κούραση και απελπισία μετά από πολλές πολλές μέρες συνεχόμενης εργασίας.

Το έχετε νιώσει. Είμαι βέβαιη. 

Με το ζόρι κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά, αλλά ήθελα να μοιραστώ τον πόνο μου πριν κοιμηθώ. Είμαι ευγνώμων που έχω ακόμα δουλειά ενώ άλλοι άνθρωποι όχι, αλλά το να ανυπομονώ για το ρεπό δεν είναι έγκλημα ούτε αχαριστία. Η τελευταία εβδομάδα ειδικά ήταν απαίσια και χαίρομαι πολύ που τελειώνει.

Το μεγάλο μου όνειρο αυτή τη στιγμή είναι να ξημερώσει Σάββατο. Όλα τα άλλα όνειρα μπορούν να περιμένουν.

Όσοι βρίσκεστε στη ίδια κατάσταση με εμένα, κουράγιο! Αυτή η μέρα έμεινε!

To see the words "Day Off" turn on with neon lights in front of your eyes while fireworks go off all around, only shows the unbelievable fatigue and desperation after many days at works in a row.

You've felt it. I am sure.

I can barely keep my eyes open, but I wanted to share my trouble before I go to bed.

I am grateful to still have a job while others don't, but to look forward to my day off is not a crime or ungratefulness. Last week, especially, was awful and I am very glad it's gonna be over.

My biggest dream this moment is the dawn of Saturday. All the other dreams can wait.

Those who find yourselves in my situation, have courage! Only this day has left!

Good Day September!!!! - Καλή Ημέρα Σεπτέμβρη!!!!

Καλό μήνα σε όλους!!! Ελπίζω να έχουμε όλοι μας έναν όμορφο και δημιουργικό Σεπτέμβρη!!!

Κάθε μήνας και μια αρχή. Σήμερα ας αρχίσουν τα όμορφα!!!

Have a noce month everyone!!! I hope that we'll all have a beautiful and creative September!!! Every month is a beginning. Let the nice things start today!!!

So Long, September... - Αντίο Σεπτέμβρη...

Έφτασε η τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη. Αυτή τη στιγμή που γράφω, έξω έχει ήλιο, αλλά μαντεύω ότι, όπως χθες, θα βρέξει το απογευματάκι. Προσωπικά δε με πειράζει, καθώς μου αρέσει πολύ η βροχή, ειδικά όταν είμαι μέσα στο σπίτι.

Δεν ξέρω πως ήταν αυτός ο μήνας για εσάς, αλλά εμένα μου αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα τώρα που τελειώνει. Ανακάλυψα ότι είχε αρκετές δύσκολες μέρες οι οποίες δοκίμασαν και την υπομονή και την αισιοδοξία μου. Από την άλλη έφερε ανακούφιση σε αρκετά ζητήματα που με απασχολούσαν πολύ τους τελευταίους μήνες και αυτό το μήνα κατάφερα να τα επιλύσω και να τα ξεφορτωθώ. Επίσης, όμορφα πράγματα συνέβησαν σε πολύ αγαπημένα μου άτομα (άλλος βρήκε δουλειά, άλλη οδεύει για μεταπτυχιακό) και αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα.

Και σε εμένα όμως συνέβησαν κάποια καλά (πέρα από την τακτοποίηση πρακτικών ζητημάτων). Ας κάνω λοιπόν έναν μικρό απολογισμό των καλών που συνέβησαν αυτόν το μήνα (δε θα εστιάσω στα άσχημα γιατί ήταν αφενός στιγμιαία και αφετέρου θα μου χαλάσουν τη διάθεση) :

• Τακτοποίησα οικονομικές εκκρεμότητες, π.χ. ξεπλήρωσα τα έπιπλα του σπιτιού μου (και έμεινα ταπί, αλλά χαλάλι)
• Καλωσόρισα 2 νέους συντάκτες στη σοφίτα μου (η χαρά μου θα ολοκληρωθεί όταν κάνουν την πρώτη τους ανάρτηση)
• Ξεκίνησα ξανά τα μαθήματα γαλλικών με τη φανταστική μου καθηγήτρια (και σήμερα έχουμε το δεύτερό μας μάθημα)
• Ξεκίνησα σιγά σιγά να ενημερώνω και το ιστολόγιο που είχαμε φτιάξει μαζί με την Ειρήνη στην πτυχιακή  μας (θα δώσω περισσότερες πληροφορίες όταν το διαμορφώσουμε όπως θέλουμε)
• Ζωγράφισα ξανά μετά από καιρό
• Ασχολούμαι πιο συστηματικά με τη φωτογραφία και το κολάζ και το γεγονός ότι ανακαλύπτω συνεχώς νέα πράγματα (όχι χωρίς κάποια βοήθεια) μου δίνει μεγάλη ευχαρίστηση

Για ένα μήνα δεν είναι και λίγα τα καλά, τι λέτε;;; Κάθε μήνας, κάθε βδομάδα και κάθε μέρα μπορεί να έχουν μικρές και μεγάλες δυσκολίες. Έχουν όμως και μικρές χαρές. Και σε αυτές θα πρέπει να εστιάζουμε. Αν δεν εστιάζουμε στα καλά και δε μαθαίνουμε από τα κακά δε μπορούμε ποτέ να δούμε και να ζήσουμε τα καλύτερα. 

Έχω μια τάση να δραματοποιώ τα άσχημα που προσπαθώ να ελέγξω. Είναι μια τάση που διακατέχει μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Είναι πιο εύκολο να επηρεαστούμε από τα κακά παρά να απολαύσουμε τα καλά. Φυσικά, αν π.χ. ένα άτομο που αγαπάς είναι βαριά άρρωστο είναι επόμενο να έχεις μόνο σε αυτό το μυαλό σου. Όμως η ζωή δε σταματά και οφείλουμε για τον εαυτό μας, αλλά και γι'αυτούς που αγαπάμε και μας αγαπούν να την κάνουμε πιο όμορφη.

Αν και εσείς κάνετε απολογισμό αυτού του μήνα δώστε χώρο στα καλά του ακόμα κι αν τα θεωρείτε λίγα. Αντλείστε από αυτά ενέργεια για το μήνα που έρχεται. Ίσως έχει κάτι νέο και όμορφο να σας προσφέρει. Ίσως πάλι σας βοηθήσει να αποβάλλετε κάτι παλιό αν δε σας κάνει ή να το εξελίξετε σε κάτι που σας ικανοποιεί. 

Τα σενάρια είναι πολλά. Κρατήστε στο πίσω μέρος του μυαλού σας το πιο δυσοίωνο και επικεντρωθείτε στο πιο ελπιδοφόρο...

The last day of September has arrived. This momment that I write, it's sunny outside, but I'm guessing that, like yesterday, it's going to rain around afternoon. Personally, I don't mind, as I like rain, especially when I stay indoors.

I don't know who this month was for you, but it leaves me with mixed feelings now that it comes to an end. I discovered it had plenty of difficult days that tried my patience as well as my optimism. On the other hand it brought relief on several subjects that troubled me these last months and this month I managed to solve and get rid of them. Also, nice things happened to people dear to me (one found job, another goes ahead to do her master) and that made me very glad.

Yet, noce things happened to me too (apart from taking care of practical matters). Well, let me make a little account of the good things that happened this month (I won't focus on the bad ones because they mere incidents and will spoil my mood) :

• I took care of financial matters e.c. I paid off the furniture for my house (which left me broke but who cares)
• I welcomed two new writers in my attic (my joy will be completed with their first posts)
• I started again french lessons with my amazing professor (today is the second lesson)
• I began to update the blog we had created with Irene for our graduation thesis (I will give more information when it's formed the way we like)
• I sketched again after a long while
• I occupy myself more frequently with photography and collage and the fact I discover new things all the time (not without some help) gives me great pleasure

A great deal of good things, don't you thnk??? Each month, each week and each day holds small and big difficulties. But they hold small pleasures too. And to those we have to focus. If we don;t focus on the good stuff and learn from the bad stuff we can never see and live the better.

I tend to dramatize the bad things, which I am trying to control. It's a temdency that takes over a great portion of people. It's easier to be affected by the bad things than enjoy the good ones. Of course if e.c. if a person you love is gravely ill, it's natural for this thought to take over your mind. But life does not stop and we owe to ourselves and those who we love and love us back to make it more beautiful.

If you, too, make an account of this month, give space to the good things even if you don't consider them much. take energy from them for the upcoming month. Maybe it has something new and beautiful to offer you. Then again, it may help you get rid of something old that does not work for you anymore or help you evolve it into something that satisfies you.

The scenarios vary. Keep in the back of your mind the most ominus and concentrate to the most hopeful...

Monday Thoughts... - Δευτεριάτικες Σκέψεις...

Εικόνα από το διαδίκτυο

Image from the web

Τι μπορεί να κάνει κανείς όταν είναι πρωί Δευτέρας, έχει σηκωθεί πριν ξημερώσει και έχει φτάσει στη δουλειά ένα τέταρτο νωρίτερα από το προβλεπόμενο;

1. Πέφτει με τα μούτρα στο γραφείο και ανα πληρώνει το χαμένο ύπνο;;
2. Ξαπλώνει όσο πιο αναπαυτικά γίνεται σε μια πολυθρόνα και αρχίζει να ροχαλίζει;;
3. Παραγγέλνει 4 καφέδες παρακαλώντας να κάνουν το θαύμα τους;;
4. Ξεκινά αμέσως δουλειά;;
5. Προετοιμάζει την επόμενη ανάρτηση για το ιστολόγιό του;;

Ναι, ναι, ναι!! Το 5 είναι το επικρατέστερο στη δική μου περίπτωση, καθώς φαίνομαι από το παράθυρο (άρα δεν μπορώ να κοιμηθώ πουθενά), δεν έχω καμία δουλειά να κάνω αυτή τη στιγμή και επίσης δεν πίνω καφέ.

Μόνο οι ιδέες με ξυπνούν και τα ωραία βιβλία (ναι, ξέρω ότι όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι διαβάζουν για να τους πάρει ο ύπνος ή τουλάχιστον αυτοί που ξέρω εγώ).

Είναι παράξενο, αλλά κάθε φορά που μου έρχεται η ιδέα να δημιουργήσω κάτι, το βρίσκω δύσκολο, όχι μόνο να κοιμηθώ, αλλά και το να καθίσω σε ένα σημείο. Πηγαινοέρχομαι, γεμάτη υπερένταση, ενώ στο μυαλό μου φτιάχνω εικόνες αυτού που θέλω να δημιουργήσω. Δυστυχώς, έχει εβδομάδες να συμβεί...

Ωστόσο δεν απελπίζομαι και προς το παρόν εστιάζω σε άλλα πράγματα, όπως...

Λέτε να είναι και αυτή η εβδομάδα το ίδιο βροχερή με την προηγούμενη; Έχω την αίσθηση πως ναι.

Ότι καιρό και να κάνει, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!

What can one do when it's Monday morning, has woke up before dawn and has arrived at work a quarter earlier?

1. Falls face down on his desk and makes up for the lost sleep??
2. Lies down as comfortably as possible on an armchair and begins snoring??
3. Orders 4 cups of coffee wishing they can work a miracle??
4. Starts work immediately??
5. Prepares the next post for his blog??

Yes, yes, yes!! Number 5 is the most likely in my case, as I can be seen from the window (therefore I cannot sleep anywhere), I have nothing to do at the moment and also I do not drink coffee.

The only things that awaken me are ideas and good books (yes, I know that all normal people, or at least the ones I know read books to help them sleep).

It's strange, but every time an idea of creation strikes me, I find it hard, not only to sleep, but to stand still. I pace up and down, overwhelmed, while in my mind I visualize whatever it is that I want to create. Unfortunately, this has not happened in weeks...

However I do not lose hope and for the time being I focus on other things, like...

Do you think this week is going to be as rainy as the last one? I feel it's going to be just so.

Whatever the weather, I wish you a wonderful week!

Petite Francaise pour tout le temps- Little all weather French Girl - Μικρή Γαλλίδα παντός καιρού

Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να αρχίσεις το Σαββατοκύριακό σου από το να κάνεις το πρώτο - μετά από περίπου 3 μήνες διακοπών - μάθημα μιας γλώσσας που αγαπάς από παιδί.

Ξεκίνησα τα μαθήματα γαλλικών πριν από σχεδόν ένα χρόνο. Περίπου, δηλαδή, μια 20ετία καθυστερημένα. Όπως είναι εύκολο να καταλάβει κανείς, ήταν ένα όνειρο ζωής το οποίο μέχρι στιγμής εκπληρώνεται με απόλυτη επιτυχία.

Θα σας εξηγήσω αμέσως γιατί: 

• Η αγάπη μου για τη γλώσσα αυτή ζωντάνεψε ξανά. Όσο περισσότερο κατανοώ τη γλώσσα τόσο πιο πολύ την αγαπώ
• Έχω μια υπέροχη καθηγήτρια! Νέα, (άσχετο, αλλά πολύ όμορφη επίσης), με αγάπη για το αντικείμενο της (το οποίο ακόμα σπουδάζει) και όρεξη να μεταδώσει τις γνώσεις της στους μαθητές της. Φροντίζει να κάνει το μάθημα δημιουργικό και ευχάριστο
• Έχει (ακόμα) ευέλικτο ωράριο, το οποίο με διευκολύνει αφάνταστα με τη δουλειά μου
• Έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω μικρές ιστορίες στα γαλλικά

Ξέρω ότι τα γαλλικά ή τα αγαπάς ή τα σιχαίνεσαι. Δεν καταλαβαίνω γιατί. Όταν ήμουν πιο μικρή ήμουν κι εγώ προκατειλημμένη απέναντι σε κάποιες γλώσσες. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι όλες οι γλώσσες έχουν την ομορφιά και την ιστορία τους, έτσι δεν μπορώ να μισήσω καμία τους. Απλώς, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, τείνω να αγαπώ και να μαθαίνω πιο εύκολα όσες με εμπνέουν να γράφω τις ιστορίες μου. 

Φιλοδοξώ να μάθω όσες περισσότερες μπορώ. Η μάθηση δε σταματά ποτέ. Μπορείς να μαθαίνεις σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεσαι αρκεί να το θες. Σίγουρα, ο γενικός κανόνας λέει ότι όσο μεγαλώνουμε γίνεται πιο δύσκολο. Όμως μέχρι τώρα έχω καταλάβει ότι τα πράγματα τείνουν να φαίνονται δύσκολα όταν τα αντιμετωπίζουμε αρνητικά.

Συνεχίστε να μαθαίνετε!!!

Λοιπόν, τσάντα νέα, έχω. Κασετίνα νέα και γεμάτη, έχω. Ροζ, ωραιότατη ομπρελίτσα έχω. Έτοιμη για μάθηση με κάθε καιρό!!!!!!!!!!!!

There is not a better way to start your weekend than to have the first - after almost three months of vacation - lesson of a language you love since childhood. I started french lessons about a year ago. That makes it almost 20 years delayed. it's easy to understand, that it was dream of a lifetime which until now is being successfully fulfilled.

I will explain to you why:

• My love for this language is revived. The more I understand it the more I love it
• I have a wonderful professor! Young, (irrelevant, but pretty as well), with true love for her profession (which she is still studying) and with a drive to share her knowledge with her students. She makes each lesson creative and pleasant.
• She (still) has a flexible schedule, which makes it all easier for me because I am working
• I have already started to write short stories if french

I know that french is a language one either loves or detests. When a was little I was prejudiced too against some languages, As I grew I realized that every language has its beauty and its history, so I can't hate none. Just, to be cmpletely honest, I tend to love and learn more easily those which inspire me to write my stories.

I aspire to learn as many as I can. Learning never stop. You can learn regarless of your age only if you want to to so. Certainly, the general rule says that the more we age the more difficult it gets. However, until now I have understood that things tend to seem more difficult when we approach them in a negative way.

Keep on learning!!!!

So, I have a new school bag. I have a new and full pencilcase. I have a pretty pink umbrella. Ready for learning with every kind of weather!!!!!!!!!!!

A Nice and Gloomy Monday!! - Μια Καλή και Μελαγχολική Δευτέρα!!

Φωτό από το διαδίκτυο με μια δική μου φράση

Photo from the network with a quote of my own

Καλή βροχερή εβδομάδα!!! 

Ο καιρός άλλαξε μάλλον απότομα, αλλά δεν πειράζει. Ωραία είναι και έτσι. Δεν ξέρω αν θα είναι μια συναρπαστική εβδομάδα, αλλά εύχομαι να είναι ήσυχη. Χωρίς εντάσεις. Και είτε συνεχίσει με βροχή και ψύχρα είτε όχι ελπίζω ότι για όλους μας θα είναι πιο ευχάριστη από την προηγούμενη. Άλλωστε όπου να'ναι αυτός ο μήνας τελειώνει... Αλλάζουμε εποχή...

Καιρός να αλλάξουμε και όσα πράγματα δε μας αρέσουν στη ζωή μας. Όσα γίνεται. Όσα αντέχουμε. Η μιζέρια είναι ενδιαφέρουσα και ελκυστική για κάποιο διάστημα, αλλά όταν περάσει καιρός κουράζει. Αφήστε που τώρα που κρυώνει ο καιρός, παγώνει και το πάτωμα και είναι δύσκολο να μείνουμε ξαπλωμένοι εκεί. Φυσικά, ένα ζεστό χαλί θα κουκουλώσει και το πάτωμα και το πρόβλημα. Μαζί όμως κρύβεται και η ελπίδα να πάνε όλα καλύτερα. 

Από το πάτωμα ή κάτω από τα σκεπάσματα ενός ζεστού κρεβατιού δε λύνονται τα προβλήματα. Υπάρχει μια πολύ καλή πιθανότητα να λυθούν αν σηκωθούμε από εκεί που είμαστε ξαπλωμένοι και βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει (αντί να αφήνουμε τα μάτια μας να κλαίνε υπερωρίες).

Γνωρίζω ότι υπάρχουν προβλήματα σε αυτό τον κόσμο που δεν περνάει από το χέρι μας να τα λύσουμε. Αυτό είναι αρκετό για να μας κάνει να νιώσουμε αδύναμοι. Ίσως να είμαστε.

Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν αξίζει να παλεύουμε για κάτι καλύτερο. Όλοι υπάρχουμε για κάποιο λόγο : και οι καλοί και οι κακοί (αν και το ποιοι από εμάς είναι οι καλοί και ποιοι οι κακοί είναι σχετικό).

Ξέρετε, ο κόσμος είναι ένα περίεργο μέρος. Είναι μεγάλος, σκοτεινός, τρομακτικός και άσχημος. Είναι μεγάλος, φωτεινός, γεμάτος δυνατότητες και όμορφος. Είναι όλα αυτά μαζί. Το σίγουρο είναι ότι ο καθένας μας έχει τη γωνίτσα του μέσα σε αυτόν. Σκέφτομαι ότι, αν ο καθένας φροντίσει να κάνει τη γωνίτσα του λίγο πιο όμορφη ίσως ο κόσμος γίνει λιγότερο σκοτεινός. Ίσως...

Μη με παρεξηγείτε. Δε λέω ότι πρέπει να είμαστε πάντα χαρούμενοι. Θα ήταν, κατά τη γνώμη μου, αφύσικο. Όλα τα συναισθήματα είναι απαραίτητα (χαρά, θλίψη, θυμός, ηρεμία) για να είμαστε ολοκληρωμένοι. Και είναι απαραίτητο να κλεινόμαστε στον εαυτό μας που και που. Ούτε πειράζει να είμαστε στο πάτωμα ή στο κρεβάτι όταν όλα γίνονται πιο μαύρα και δεν αντέχουμε να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο.

Αλλά, είναι κρίμα να ζούμε στο φόβο και στη θλίψη για καιρό.  Ας μην αφήνουμε τα αρνητικά συναισθήματα να μας καταβάλλουν, ακόμα κι όταν ο καιρός τα βοηθά ύπουλα... Βρείτε κάτι αστείο για να χαμογελάσετε. Εν ανάγκει κάντε μια γκριμάτσα στον καθρέφτη. Μπορεί και να βοηθήσει γιατί ο μόνος που μπορεί πραγματικά να σας σηκώσει από το πάτωμα είναι ο εαυτός σας.

Happy rainy week!!!

The weather has changed rather abruptly, but it's ok. It's nice this way too. I don't know if this is going to be a fascinating week, but I wish it will be peaceful. Without tension. And either it keeps being rainy and chilly or not, I hope that it will be more pleasant than the rest for everybody. This month is at an end anyway... We change season...

Time to change those things we do not like about our lives. Whatever can be changed. Whatever we can take. Misery is interesting and attractive for a while, but it grows tiring after a time. Not to mention that as the weather gets colder, the floor is freezing too and it gets difficult to lay there. Of course, a nice carpet will cover the floor and the problem. But with them, hides as well the hope that everything will get better. 

You cannot solve problems from the floor or from underneath the covers of a warm bed. There is a good chance for them to be solved if we get up from where we lay and put our heads into work (instead of letting our eyes to cry overtime).

I know there problems in this world that it's not up to us to solve. That's enough to make us feel weak. Maybe we are. 

That does not mean it doesn't worth the effort for something better. We all exist for some reason : the good as well the bad too (though who of us is good and who is bad is rather relevant). 

You know, the world is a weird place. It's big, dark scary and ugly. It's big, full of light and possibilities and beautiful. It's all these combined. The only thing that is certain is that each of us holds his small corner in it. I am thinking, that should each of us try to make his little corner more beautiful, perhaps the world will become less dark. Perhaps...

Don't get me wrong. I am not saying that we should always be happy. That would be, in my opinion, unnatural. All emotions are necessary (joy, sadness, anger, calmness) for us to be complete. And it's necessary to be locked inside ourselves from time to time. Nor it's a big deal to be on the floor or in the bed when things get black and we can't stand to face the world. 

Yet, it's a pity to live in fear and sadness for long. Let's not allow negative feelings to take over us, even when the sneaky weather helps... Find something funny to make you smile. If need be make a funny face in front of the mirror. It might help, for the only person who can actually lift you from the floor is yourself.

Kings and Queens... - Βασιλιάδες και Βασίλισσες....

Όταν είδα για πρώτη φορά αυτό το τετράδιο, έβαλα τα γέλια. Το πήρα, έτσι, για πλάκα.

Αλλά από προχθές, που σκέφτηκα να το πάρω μαζί μου για να οργανώνω τις αναρτήσεις μου, άρχισε να δημιουργείτε στο μυαλό μου μια ιδέα.

Ήθελα να ανεβάσω φωτογραφία από τη μέρα που το αγόρασα, αλλά δεν ήθελα να νομίζετε ότι είμαι τόσο επηρμένη ώστε να θεωρώ των εαυτό μου βασίλισσα όλων των ιστολογίων. Δεν ήξερα αν θα γίνει κατανοητό το πνεύμα μου και η χιομοριστική μου διάθεση.

Χθες συνειδητοποίησα ότι είμαι πράγματι βασίλισσα. Είμαι η βασίλισσα της σοφίτας μου και είμαι πολύ περήφανη γι'αυτό. Δημιούργησα μόνη μου το βασίλειό μου και ζω εκεί ευτυχισμένη.

Όλοι είμαστε εν δυνάμει βασιλιάδες και βασίλισσες. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι δε χρειάζεται να μας χαρίσει κανείς τον επίσημο τίτλο, ένα βασίλειο, υπηκόους και δύναμη για να είμαστε βασιλιάδες.

Ο καθένας θα πρέπει να βρει μόνος του το βασίλειό του και αν δεν υπάρχει κανένα που να του ταιριάζει, να το φτιάξει μόνος του. Διαλέγουμε που θα είμαστε βασιλιάδες.

Ο καθένας μας έχει μια αξία την οποία ορίζει ο ίδιος και τη δείχνει με τη συμπεριφορά του. Το να αφήνουμε τους άλλους να μας επιβάλλουν τη γνώμη τους για το τι αξίζουμε σαν άνθρωποι είναι λάθος.

Η αξία ενός ανθρώπου μηδενίζεται όχι όταν οι άλλοι του λένε ότι δεν αξίζει, αλλά όταν τους πιστεύει.

Φυσικά, υπάρχουν και οι άνθρωποι οι οποίοι υπερεκτιμούν τον εαυτό τους και προσπαθούν να χειραγωγήσουν τους γύρω τους για να τους ακολουθούν, αλλά με αυτούς δεν θα ασχοληθώ (ούτε εκείνοι μαζί μου, υποθέτω).

Νομίζω ότι είναι πολύ πιο εύκολο να μάθεις να εκτιμάς λίγο περισσότερο τον εαυτό σου, παρά να αποδεχτείς ότι δεν είσαι τόσο καταπληκτικός όσο προσπαθούσες να πείσεις τον εαυτό σου ότι είσαι (και ανάγκαζες και τους άλλους να σου το λένε για να μη σε κακοκαρδίσουν).

Όλοι αξίζουμε κάτι. Ίσως να μην είμαστε τόσο ταλαντούχοι όσο θα θέλαμε. Ίσως να μην είμαστε αυτό που χρειάζονται ή εγκρίνουν οι άλλοι.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει νόημα να ζήσουμε μια ζωή όπως τη θέλουν οι άλλοι. Επίσης δεν έχει νόημα να ζήσουμε, από αντίδραση, μια ζωή εντελώς αντίθετη από αυτή που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Οδηγούν και τα δύο στη δυστυχία. Μια δυστυχία για την οποία θα κατηγορήσουμε τους "άλλους".

Πρέπει να είμαστε παρόντες στη ζωή μας. Ίσως να μην υπάρξει ευκαιρία να ζήσουμε ξανά. 

Ξέρω ότι είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τις δικές σου επιθυμίες από αυτές των άλλων για σένα. Προσωπικά ακόμα το δουλεύω. 

Γι'αυτο και έστησα αυτό το ιστολόγιο. Το βασίλειό μου. Βέβαια, δεν με ενδιαφέρουν οι υπήκοοι, φίλους ψάχνω, αλλά τον τίτλο της βασίλισσας τον θέλω και τον έχω. Τον κέρδισα φτιάχνοντας κάτι δικό μου. 

Δημιουργήστε με την καρδιά σας κάτι δικό σας. Κάτι που για σας είναι όμορφο και πολύτιμο. Δε χρειάζεται να αρέσει ή να είναι αποδεκτό από όλους. 

Μη δημιουργείτε ποτέ κάτι με θυμό, ποτέ με διάθεση να προκαλέσετε ή να προσβάλλετε τους άλλους. Δημιουργήστε πρωτίστως για τον εαυτό σας, για να εκφραστείτε και για να μην μετανιώσετε όταν θα θεωρείτε ότι είναι πια αργά. 

Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά είμαι πεισματάρα εκ φύσεως και δεν αλλάζω εύκολα γνώμη...

Αν το θελήσουμε... είμαστε όλοι Βασιλιάδες και Βασίλισσες...

When I first saw this notebook, I burst out laughing. I bought it, just for fun.

But since the day before yesterday, when I thought to take it with me to organize my posts, an idea began to form in my head.

I wanted to post a photo since the day I bought it, but I did not want you to think I have become so conceited as to declare myself queen of all the existent blogs. I did not know if my spirit and sense of humor would be understood. 

Yesterday, I realized that I am a queen. I am the queen of my attic and proud of it too. I created my own kingdom and live there happily ever after. 

We are all potential kings and queens. That we do not understand is that there's no need to be offered the official title, a kingdom, subjects and power to be kings.

Each of us has to find his own kingdom and if there isn't anything that suits him create one from scratch. We do chose where we are kings.

Each of us has worth he defines for himself and shows it with his behavior. It is wrong to let other people impose on us their opinion of our worth. 

The worth of a person is turned to zero, not when he is told he is unworthy, but when he believes it.

Naturally, there also those who overestimate themeselves and try to manipulate others into following them but I won't deal with them (nor they with me, I suppose).
I find it much easier to learn to appreciate yourself a bit more, than to accept you are not so incredible as you were trying to convince yourself you are (and forced other people to tell you because the did not want to break your heart).
We all worth something. Maybe we are not as talented as we would want. Maybe we are not what others need or approve.
Truth is, that there is no point to lead a life according to the wishes of others. Also, there is no point in living, out of reaction, a completely opposite life than the one they try to force upon us. Both lead to misery. A misery, of which are going to blame "them".
We must be present in our lives. There might not be a chance to live again.
I know it's hard to separate your wishes from the wishes of others of you. Personally, I'm still working on it. 
That's why I made this blog. My kingdom. I am not interested in subjects, I am looking for friends, yet the title of queen is something I want and I have. I earned it by making something mine.
Create with your heart something that is yours. Something you find beautiful and hold dear. It dies not have to be liked or accepted by all. 
Never create something with anger, never intending to provoke or offend others.Create primarily for yourself, to express in order to never regret when you think it's too late.
I may be wrong, but I am a stubborn woman and it is difficult to change my mind.
If we want to... we are all Kings and Queens...

Early Goodnight... - Καληνύχτα από τώρα...

γιατί αύριο κάποια πρέπει να σηκωθεί στις 04:45 π.μ. Για να είμαι ειλικρινής, έπρεπε να έχω κοιμηθεί εδώ και αρκετή ώρα, αλλά είπα να γράψω κάτι πριν κοιμηθώ. Κάτι σχετικά σύντομο γιατί η μέρα (όπως και η χθεσινή) ήταν κάπως περίεργη και κουραστική στη δουλειά. Φυσικά τα πράγματα άλλαξαν αμέσως μόλις έφτασα στο σπίτι. Όχι ότι και εδώ δε με περιμένουν ένα σωρό δουλειές, αλλά έχω πάρει απόφαση ότι αν αφιερώνω έστω και μισή ώρα την ημέρα σε κάποια δουλίτσα του σπιτιού σιγά σιγά θα τα βάλω όλα σε τάξη. Όσοι έχετε αλλεργία στα οικιακά και δεν έχετε παιδάκια και απαιτητικά κατοικίδια, όπως εγώ μπορείτε να ακολουθήσετε την ίδια τακτική αφιερώνοντας όσο χρόνο πιστεύετε ότι δε σας είναι κουραστικό στις δουλειές του σπιτιού. Όσοι έχετε παιδάκια ή πλάσματα που τους είναι απαραίτητη η φροντίδα σας... είστε καταδικασμένοι :-P: Για να υπάρχει ισορροπία και να μη σας φαίνονται όλα βουνό μπορείτε να αφιερώνετε λίγη ώρα στις δουλίτσες του σπιτιού και ύστερα να κάνετε ότι σας αρέσει. Αλλά και εσείς που αναγκαστικά θα πρέπει να ασχολείστε με πρακτικά θέματα, βρείτε 10 λεπτά έστω μέσα στη μέρα να κάνετε κάτι για εσάς. Άντε, κι από αύριο αρχίζω την αντίστροφη μέτρηση για την Παρασκευή. Καλή σας νύχτα!!!!


for tomorrow a certain someone has to get up at 04:45 a.m. To be frank, I should have gone to bed a while ago, but I thought to write something before I sleep. Something relatively brief for the day (like yesterday) was somewhat peculiar and tiring at work. Naturally, things changed as soon as I got home. Not that I do not have a pile of work waiting for me here as well, but  decided that if I dedicate even half an hour per day at some house chore, eventually everything will be put in order. Those of you who are allergic to house chores and don't have kids or demanding pets, like me, you can do the same by dedicating them whatever amount of time you find convenient. Those of you who have children or creatures that are in need of your care... you are doomed. :-P. In order to have balance and not feel that everything is a burden you can spend a while on house chores and then do whatever you like. However, you guys, that have to deal with practical matters most of the time, find the minimun 10 minutes in the day to do something for yourselves. And from tomorrow I start the countdown for Friday. Good Night!!!!!

Last Week... - Η περασμένη εβδομάδα...

Η περασμένη εβδομάδα ήταν περίεργη, το παραδέχομαι ... Δεν ξέρω τι συνέβη ακριβώς και δεν μπορώ να τη χαρακτηρίσω καλή ή άσχημη.  Ήμουν σπίτι, αλλά δεν ξεκουράστηκα όπως περίμενα και σας είχα γράψει ούτε κατάφερα να τελειώσω τις δουλειές μου όπως ήθελα. ΟΜΩΣ... σχεδίασα ξανά!! Και αυτό είναι αρκετά σημαντικό, γιατί με χαρά διαπίστωσα ότι τα νέα μου σχέδια είναι βελτιωμένα. Αποφάσισα να σχεδιάσω ξανά ανθρώπους τους οποίους είχα ζωγραφίσει πριν τρία χρόνια και αν και οι ομοιότητες δεν είναι τόσο μεγάλες όσο θα ήθελα, είμαι αρκετά ικανοποιημένη από τα αποτελέσματα. Σκοπεύω να τα ανεβάσω μέσα στις επόμενες 2-3 μέρες, όταν τελειώσω με τα παλιά μου. για να τα δείτε. Θα προσπαθήσω να συνεχίσω να ζωγραφίζω μέσα στην εβδομάδα και να ανεβάζω τα σχέδιά μου.

Last week was strange, this I admit... I do not know exactly what happened and I cannot decide if it was good or bad. I was at home, but I did not get the rest I expected and had written to you nor I managed to complete my chores as I wanted. BUT... I sketched again!! And that is important, for I gladly found that my new sketches are improved. I decided to sketch again people that I had drew three years ago and even if the resemblance is not as great as I would like, I am fairly satisfied by the results. I intend to post the within the next 2-3 days, as soon as I have finished with my old ones, to let you see them. I will try to keep on sketching during this week and post. 

It's Saturday and I am wondering... - Είναι Σάββατο και αναρωτιέμαι...

πόσοι από εσάς δουλεύουν σήμερα;;; Εγώ δουλεύω. Φυσικά θα προτιμούσα να είμαι σπίτι, μαγειρεύοντας, ζωγραφίζοντας ή διαβάζοντας το επόμενο βιβλίο που θέλω να σας προτείνω (και δεν τα έχω καταφέρει ακόμα να κοιτάξω ούτε την πρώτη του σελίδα) ή απλά κάνοντας άλλα ευχάριστα πράγματα...

Δυστυχώς το πρόγραμμά μου λέει ότι θα είμαι εδώ μέχρι την Παρασκευή, οπότε δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο από το να ψάξω για τις ευχάριστες πλευρές της κατάστασης. Π.χ. μια ευχάριστη πλευρά είναι ότι έχω ακόμη δουλειά και αυτό συνεπάγεται ότι θα πληρωθώ στο τέλος του μήνα... Μμμμ... για τώρα φτάνει να υπερκαλύψει το γεγονός ότι η δουλειά μου (όπως και οι δικές σας ίσως) απέχει πολύ από τα ενδιαφέροντά μου. Πρέπει όμως να παραδεχτώ, ότι χάρη σε αυτή τη δουλειά βρήκα κι άλλα ενδιαφέροντα προκειμένου να μη σκέφτομαι ότι κάνω κάτι τόσο βαρετό και εκνευριστικό ταυτόχρονα.

Έχετε προσέξει ότι πολλές φορές τα πράγματα που δε μας αρέσουν μας βοηθούν να στραφούμε σε άλλα πιο ενδιαφέροντα;; Ή ακόμα όταν κάποιος μας αποθαρρύνει από κάτι ουσιαστικά μας κάνει περίεργους γι'αυτό;; Θα δώσω ένα προσωπικό παράδειγμα: για χρόνια η μητέρα μου (που πλέκει με βελονάκι) μου έλεγε ότι το πλέξιμο με βελόνες ήταν πολύ πολύ δύσκολο. Την πίστεψα, γιατί όταν ήμουν πιο μικρή έχανα πολύ εύκολα το θάρρος μου και πίστευα τους άλλους όταν μου έλεγαν ότι κάτι είναι δύσκολο. Η περιέργεια όμως και η επιθυμία έμεινε για χρόνια, μέχρι που αποφάσισα να ψάξω στο youtube και να δω πόσο δύσκολο είναι τελικά το πλέξιμο με βελόνες. Την επόμενη μέρα αγόρασα τις πρώτες μου βελόνες και το πρώτο μου κουβάρι και πριν λίγο καιρό βοήθησα και μια από τις φίλες μου να ξεκινήσει.

Όταν κάποιος σας λέει ότι κάτι είναι δύσκολο δοκιμάστε το απλά για επιβεβαίωση (εκτός αν είναι κάτι πραγματικά πολύ επικίνδυνο για τη σωματική σας ακεραιότητα). Όταν βρίσκεστε σε μια κατάσταση που είτε δε σας αρέσει είτε σας γεμίζει και δεν μπορείτε να την αλλάξετε άμεσα, βρείτε ενδιαφέροντα που να σας το κάνουν πιο εύκολο να αντέξετε. Δημιουργήστε. Κάτι. Δικό σας. Όλοι μπορούμε να το κάνουμε αρκεί να βρει ο καθένας την κλίση του.

Επίσης μπορείτε να εμπνευστείτε από άλλους ανθρώπους ή να θυμηθείτε παρατηρώντας τους να δημιουργούν ότι κάτι έχετε ξεχάσει να κάνετε. Για να γίνω πιο σαφής : είχα την ιδέα του ιστολογίου για μήνες μέσα στο μυαλό μου, αλλά δε τολμούσα να το ολοκληρώσω και να το παρουσιάσω. Τελικά, σε κάποια φάση το ξέχασα. Όταν είδα μια στενή μου φίλη να φτιάχνει το δικό της χώρο, θυμήθηκα ότι κάτι είχα αφήσει στη μέση...

Άλλη μια συμβουλή, χιλιοειπωμένη : Μην αφήνετε πράγματα που σας ευχαριστούν στη μέση, στην άκρη και πουθενά. Να αφήνετε μόνο ότι δεν κάνετε με την καρδιά σας....

how may of you are working today??? I am. Of course, I would rather be at home, cooking, sketching or reading the next book I am going to suggest to you (and I haven't made to it's first page yet) or simply doing other pleasant stuff...
Unfortunately, my schedule says I will be here till Friday, so there's nothing else to do than look at the bright sides of this situation. E.g. a bright side is that I still maintain my job which means I am going to be paid at the end of the month... Mmmm... that's enough for now to cover up the fact that my job (as yours perhaps) has little to do with my interests. However, I have to admit, that thanks to this job I found other interesting stuff to occupy myself with in order not to think that I am doing something so boring and irritating at the same time.
Have you noticed that many times the things we don't like help us turn to others more interesting?? Or how when someone discourages us on something, in reality he just makes us more curious about it?? I will give a personal example : for years my mother (who crochets) always told me that knitting is very difficult. I believed her, for when I was younger I used to lose my courage pretty easily and I believed others when they said that something is difficult. Yet, the curiosity and desire stayed with me for years until I decided to search in youtube and see for myself how hard knitting is. I bought my first needle and a ball of yarn the very next day and a while ago I helped one of my friends to get started as well. 
When somebody tells you that something is hard to accomplish try it out just to make sure (unless it;s something really dangerous for your well being). When toy find yourselves in a situation you do not like or it does not satisfy you and you cannot change it now, find yourselves some hobbies that will help you cope. Create. Something. Yours. We all can do that if we find our true calling. 
You can get inspired by other people as well or remember as you watch them creating that you forgot to do something. To be more clear : I had the idea of the blog for months inside my head, but I did not dare to complete and present it. Ultimately, at some point I forgot about it. When I saw a close friend making her space, I remembered that I had left something in the middle...
Another advice, a thousand times said before : Don't leave things that please you in the middle, or aside or anywhere. Let go only whatever you can't give your heart and soul at....

Friday at long last! - Επιτέλους Παρασκευή!

Αυτή η εβδομάδα αποδείχτηκε κάπως δύσκολη. Κι όμως, δε μετανιώνω σε καμιά περίπτωση που καλωσόρισα το μήνα τόσο ζεστά... Σε εμένα εκτός από κούραση και δύσκολη επιστροφή στο σπίτι (γύριζα πάντα μετά τα μεσάνυχτα) έφερε και γεγονότα τα οποία με κάνουν να βλέπω με αισιοδοξία το Σεπτέμβρη. Χαίρομαι που τελειώνει αυτή η εβδομάδα γιατί σημαίνει ξεκούραση, πρωτίστως. Δευτερευόντως, όπως ανέφερα στο κείμενο για το Σεπτέμβρη, φέρνει και μια νέα αρχή. Και δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ ανυπομονώ για την επόμενη εβδομάδα!!!  Θα μπορέσω να κάνω ήσυχα τις δουλειές μου και να ασχοληθώ με όλα τα πράγματα και τους ανθρώπους που αγαπώ... Δεν ξέρω πόσοι από εσάς δουλεύουν αυτό το ΣΚ, αλλά εύχομαι είτε δουλεύετε είτε όχι, να βρείτε χρόνο να ασχοληθείτε με αυτά που αγαπάτε ή με τους ανθρώπους ή τα ζώα που αγαπάτε... Μην παραμελείτε ότι έχει μάτια που σας κοιτάζουν με αγάπη... Ίσως βαρεθούν κάποια στιγμή να περιμένουν για ένα βλέμμα ή μια λέξη σας... Καλό Βράδυ!!!

This week has proven to be somewhat difficult. However, I have absolutely no regrets for greeting this month so warmly... To me except of fatigue and difficult return at home (I always made it after midnight) it brought as well incidents that make me feel optimistic about September. I am glad that this week ends, because it means primarily rest. Secondly, as I mentioned in my September text, it brings a new beginning. And I don't know about you, but I can't wait for next week!!! I will complete my chores without any haste and I will spend time with the things and the people I love... I don't know how many of you are working this weekend, but I wish either you do or you don't, to find time to spend with the things, the people or the animals you love... Don't neglect whatever has eyes that look at you with love... They may get tired of waiting for a gaze or a word from you... Good Night!!!

Some Things New - Μερικά Νέα Πράγματα

Μου αρέσει να ξεκινώ το μήνα έχοντας κάτι καινούριο. Και καθώς έχω αδυναμία στη γραφική ύλη, αγόρασα χθες το πολύ ωραίο τετράδιο της φωτογραφίας και ένα σετ με 5 στιλό διαφορετικού χρώματος. Έψαχνα πολλή ώρα να βρω ένα τετράδιο που να με κάνει να θέλω να το αγοράσω (χωρίς να ξοδέψω πολλά χρήματα - κακά τα ψέματα, ο προϋπολογισμός του μήνα είναι περιορισμένος). Και μετά έπεσα πάνω σε αυτό : Love all, trust a few, do wrong to none. Μια φράση που δε γνώριζα ότι ανήκε στο Σαίξπηρ. Ήξερα ότι ήταν πεπρωμένο. Το αγόρασα αμέσως. 

Η φράση στο εξώφυλλο δεν είναι απλά μια ωραία ιδέα. Είναι στάση ζωής. Φυσικά το πιο εύκολο είναι το δεύτερο κομμάτι της. Είναι πολύ εύκολο (και σοφό κατά τη γνώμη μου) να εμπιστεύεσαι λίγους ανθρώπους. 

Το πιο δύσκολο είναι να αγαπάς όλο τον κόσμο. Ίσως είναι το μόνο που είναι ανέφικτο, δυστυχώς. Είμαστε, βλέπετε, ελαττωματικοί εκ φύσεως. Αλλιώς, δε θα γίνονταν τόσοι πόλεμοι. Ίσως δε μπορούμε να αγαπάμε όλο τον κόσμο, μπορούμε όμως να μη μισούμε κανένα. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που αντιπαθούμε ή που δε μας ταιριάζουν. Το μίσος όμως είναι σπατάλη. Δεν προσφέρει τίποτα αληθινό. Ένας άνθρωπος που μισεί δε μπορεί να ζήσει τίποτε πραγματικά. 

Και ερχόμαστε στο τρίτο μέρος της φράσης. "Μη βλάπτεις κανένα". Νομίζω πως οι περισσότεροι έχουμε σκεφτεί κατά καιρούς μικρούς τρόπους να εκδικηθούμε όσους μας πείραξαν ή έχουμε ρίξει κάποια αθώα κατάρα (εγώ όταν ήμουν πιο μικρή το έκανα που και που). Έχω καλά νέα γι'αυτό το θέμα. Όπως ανακάλυψα μεγαλώνοντας (μπορεί κάποιοι από εσάς να το γνωρίζουν ήδη) το μεγαλύτερο κακό το κάνει ο καθένας στον εαυτό του. Ότι άσχημο και να ευχηθείς για κάποιον δε μετρά μπροστά στην τιμωρία που παίρνει από το σύμπαν με βάση τις επιλογές του. Θέλω να πιστεύω, ότι τελικά είμαστε όλοι άξιοι της μοίρας μας ότι κι αν σημαίνει αυτό.

Φυσικά, δεν είναι δυνατό να μη βλάψουμε κανένα στην πορεία της ζωής μας. Τουλάχιστον, ας μην είναι από επιλογή.

Γιατί επιλογή υπάρχει. Σχεδόν στα πάντα. Υπάρχει η επιλογή ενός "ήρεμου μυαλού και μιας ανοιχτής καρδιάς"...

I like to start the month, having something new. And since I have a soft spot for writing material, I bought yesterday this very pretty notebook of the photo and a set of five multicolored pens. It took me a while to find a notebook, that would make me want to buy it (without spending much money - truth be told, this month's budget is limited). And then I bumped on to this : Love all, trust a few, do wrong to none. A phrase I didn't know it belonged to Shakespeare. I knew it was destiny. I bought it immediately. 

The phrase on the cover isn't just a nice idea. It's a moto. Of course, the easiest part is the second. It is quite easy (and wise, in my opinion) to trust a few people. 

The most difficult part is to love the whole world. Unfortunately, it may be the only impossible thing to do. You see,  we are defected by nature. Otherwise, there wouldn't be any wars. Maybe we cannot love everybody, however, we can hate none. People we don't like or they just don't suit us will exist forever. Hatred, though, is a waste. It does not offer anything real. A person who hates can never truly live anything. 

And we come to the third part of the phrase. "Do wrong to none". I think, most of us have thought, at times, small ways, to take revenge on those who harmed us or have innocently spat curses (I did that occasionally when I was younger). I have good news on the subject. As I discovered growing up (some of you may already know), the greatest harm there is we inflict it on ourselves alone. Whatever bad thing you wish for someone does not count before the punishment he receives from the universe through his choices. I want to believe that, we all  ultimately get what we deserve, whatever that may mean. 

Naturally, it's impossible not to hurt anyone in the course of our lives. At least, let it not be by choice.

For there is a choice. In almost everything. There is the choice of a "calm mind and an open heart"...