August ends but... - Ο Αύγουστος τελειώνει αλλά...

... το καλοκαίρι δεν τελειώνει ποτέ. Βρίσκεται πάντα κάπου εδώ γύρω και περιμένει να το ανακαλύψουμε, να το αγαπήσουμε και να το απολαύσουμε. Όταν ο ήλιος δε δύει στην καρδιά και στο μυαλό, το καλοκαίρι δεν τελειώνει ποτέ πραγματικά. Ότι καιρό και να κάνει είναι πάντα καλοκαίρι!!! Σκεφτείτε το λίγο και θα δείτε πως έχω δίκιο.

Ακόμα και ένα χειμωνιάτικο ηλιοβασίλεμα ζωντανεύει το καλοκαίρι, ακόμα και μια όμορφη ανάμνηση φτάνει για να ζεστάνει τα πάντα. Κρατήστε όλες τις όμορφες αναμνήσεις σας για να έχετε ένα ζεστό χειμώνα στην καρδιά, γιατί στο σπίτι θα χρειαστείτε κάτι παραπάνω (μην είμαστε και υπερβολικοί).

Σκεφτείτε τα θετικά της κάθε μέρας. Για παράδειγμα, για εμένα, το θετικό της χθεσινής ημέρας είναι το ότι τελείωσε γιατί ήταν πραγματικά φρικτή και τώρα έχει έρθει μια άλλη μέρα που ελπίζω ότι θα είναι καλύτερη. Αν κάνω λάθος και δεν είναι, θα τελειώσει και αυτή. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πρέπει να προσπαθούμε να σκεφτόμαστε θετικά. Δεν είναι εύκολο όταν οι συνθήκες δε βοηθούν, αλλά είναι απαραίτητο να έχουμε όμορφα πράγματα να μας κρατούν σε καλή διάθεση για να μπορούμε να απολαύσουμε τα καλύτερα που θα έρθουν.

Σας χαιρετώ με ένα περασμένο ηλιοβασίλεμα και θα είμαι και αύριο εδώ για να υποδεχτώ το Σεπτέμβρη... Να είστε και εσείς εδώ. Να είστε παρόντες. Είναι μια νέα αρχή!!!

Καλή σας μέρα!!!!

... summer never ends. It's always around waiting to be discovered, loved and enjoyed. When the sun does not set in the heart and mind, summer never really ends. Regardless of the weather outside it is always summer!!! Think about it and you'll see I'm right.

Even a winter sunset brings summer to life, even a beautiful memory is enough to warm everything. Hold on to all of your beautiful memories to have a warm winter at heart, for at your house you are going to need a bit more (let's not exaggerate).

Think of the positive aspects of each day. For instance, to me, the best part of yesterday is that it's over for it was a truly horrible day and now it's another day and I hope it's going to be a better one. If I am wrong it will end too. My point is that we must try to think positive. It is not easy when circumstances are not helpful, but it's necessary to have beautiful things to keep our spirits up in order to be able to enjoy the best things that will come our way.

I greet you with a sunset of the past and I will here tomorrow to welcome September... Be here too. Be present. It is a new beginning!!!

Have a nice day!!!!

One Year Ago Today!!!!!! - Σαν Σήμερα Πριν Ένα Χρόνο!!!!!!

Ακριβώς πριν ένα χρόνο σαν σήμερα, καλωσόρισα τον κόσμο στον καινούριο μου ιστολόγιο, στην σοφίτα μου... Και το έκανα με μεγάλη χαρά κι ας μην ήμουν σίγουρη αν θα έβλεπε κανείς τις αναρτήσεις μου. Σταδιακά, είδα ότι τις βλέπουν από διάφορες χώρες. Δεν το περίμενα κι ας έγραφα σε δύο γλώσσες. Αλλά ήταν ο λόγος που τελικά έβαλα και το εργαλείο μετάφρασης.

Ωστόσο, το σημαντικό δεν είναι πόσοι είδαν τις αναρτήσεις μου και γιατί. Άλλωστε, οι περισσότεροι μπορεί να βρέθηκαν στη σοφίτα μου κατά τύχη. Ευχαριστώ όλους, ακόμα κι αυτούς που δε βρήκαν αυτό που έψαχναν.

Το σημαντικό, για μένα, είναι ότι κατάφερα να δημιουργήσω κάτι δικό μου, κάτι που η πρώτη που το ευχαριστιέται και το εγκρίνει είμαι εγώ. Κάτι που αντιπροσωπεύει και ανταποκρίνεται στη δική μου αισθητική. Και είναι όπως το φανταζόμουν. Και το χαίρομαι έναν ολόκληρο χρόνο τώρα! Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από αυτή!

Ακόμα κι αν δεν ήμουν πάντα συνεπής στην παρουσία μου δε μετάνιωσα ποτέ για τη δημιουργία αυτού του χώρου. 

Όσοι διαβάζετε τις αναρτήσεις αυτού του χώρου, θα το το γράψω ίσως για πολλοστή φορά, προσπαθήστε να δημιουργείτε! Είναι τόσα λίγα τα πράγματα που είναι όπως τα θέλουμε σε αυτό τον κόσμο... Τόσα λίγα αυτά που ελέγχουμε, πραγματικά... Η δημιουργία δίνει ζωή και η φαντασία χτίζει τα πιο όμορφα όνειρα! Πραγματοποιήστε μερικά όνειρα. Θα αλλάξει ο κόσμος σας προς το καλύτερο!

Σας καλωσορίζω, για μια ακόμη χρονιά, στη σοφίτα μου!!!!

Exactly a year ago today, I welcomed the world in my new blog, in my attic... And I did so with great joy though I was not sure anyone would see my posts. Gradually, I saw they were seen by many countries. I did not quite expect that though I wrote in two languages. Yet, that was the reason I added the translation tool.

However, the most important part is not how many people have seen my posts and why. Besides, most of them might have found themeselves in my attic by chance. I thank all, even those who did not find what they were looking for.

The important thing, for me, is that I managed to create something of my own, something that the first who takes pleasure of it and approves it is myself. Something that represents and corresponds to my aesthetic. And it is all as I have imagined it. And I am enoying it for a whole year now! And there is not a greater joy than this!

Even if I was not always punctual at my presence I have not once regretted for the creation of this space.

Those who read the posts of this space, I will write this perhaps for the 100th time, try to create! There are so few things in the world that are they way we want them... So few things we actually control... Creation gives life and imagination builts the most beautiful dreams! Make a few dreams come true. Your world will change for the best!

I welcome you, one more year, to my attic!!!!

A Tricky Summer - Ένα Σκανταλιάρικο Καλοκαίρι

Εντάξει λοιπόν. Το καλοκαίρι αυτό, κάθε άλλο παρά ονειρεμένο είναι. Διακοπές δεν πήγα. Θάλασσα δεν είδα. Ο ήλιος δε με είδε. Εντός κι εκτός σπιτιού τα κουνούπια με θεωρούν προσωπική τους ιδιοκτησία και μου επιτίθενται δύο δύο (22 τσιμπήματα σε μισή ώρα). Νυστάζω σχεδόν όλο το 24ώρο και μετά από τρεις εβδομάδες επέστρεψα στη δουλειά... 
Το χειρότερο είναι ότι δεν είμαι μόνη. Δυστυχώς υπάρχουν και άλλοι στην ίδια ή σε πιο τραγική κατάσταση.
Και πάμε στα όμορφα τώρα.
Διάβασα 2-3 βιβλία, ίσως και πιο πολλά, ασχολήθηκα χαλαρά με το σπίτι μου και αγόρασα (σε απίστευτα συμφέρουσα τιμή) το τραπέζι και τις καρέκλες των φωτό. Έφτιαξα δηλαδή έναν πολύ όμορφο χώρο στο μικρό μου μπαλκόνι που ήταν φιλοδοξία ετών!!!
Αυτό το καλοκαίρι έκανε ότι μπορούσε για να μην ακολουθήσει τα σχέδιά μου. Με σαμποτάρισε, δηλαδή, κανονικά!!! Αλλά: αν και πέρασα από φάσεις θυμού και στεναχώριας ουκ ολίγες φορές, είμαι ευγνωμονούσα για τα ωραία που προέκυψαν εκτός σχεδίου!!!

Ok then. This summer is anything but dreamy. I did not get to go on vacation. I did not watch the sea. The sun did not see me. In and out of the house mosquitos deem me as their personal property  and attack me in pairs (22 bites in 30 minutes). I feel sleepy almost around the clock and I returned to work after three weeks...
The worst thing is I am not alone. Unfortunately there are others too in the same or more tragic situation. 
And let's go to the pretty stuff now.
I 've read 2-3 books, maybe more, I spent time for my house at my leisure and I bought  (in unbelievably agreeable price) the table and the chairs in the photo. I created , thus,  a very beautiful spot in my little balcony which was an ambition of many years!!!
This summer did everything in its power to not follow my plans. It sabotaged me, that is!!! Yet: though I shifted through phases of anger and sadness many times, I am grateful for the good things that came up out of plan!!!

Fading Summer... - Ξεθωριασμένο καλοκαίρι…

Τη φωτογραφία αυτή τη βρήκα στο google και την επεξεργάστηκα μέσω photomania

Καθώς ξεθωριάζει το καλοκαίρι, ημερολογιακά τουλάχιστον, απλώνεται αργά και σταθερά η μελαγχολία του ότι όλοι θα πρέπει να επιστρέψουμε στους συνηθισμένους και βαρετούς ρυθμούς της ζωής μας. Στις δουλειές μας, στα οικονομικά άγχη ή στις σπουδές… Τέλος στα μπάνια, στις διακοπές ή στις ολιγοήμερες εκδρομές… Τα ρούχα θα γίνουν πιο βαριά και ο καιρός πιο κρύος, η διάθεσή μας λιγότερο ευχάριστη γιατί ο ήλιος θα μας κρύβεται πιο συχνά. Ωστόσο, μετά θα έρθουν τα Χριστούγεννα που θα είμαστε όλοι πιο χαρούμενοι και γενναιόδωροι και….

Όπα! Περίμενε… Κάτι δε λες σωστά. Από πού κι ως που μπαίνουμε όλοι στο ίδιο τσουβάλι; Όλοι το ίδιο είμαστε; Όλοι ανεξαιρέτως πέφτουμε ανάσκελα στο κρεβάτι κοιτάζοντας το ταβάνι και θρηνώντας το τέλος του καλοκαιριού; Έχουμε όλοι δουλειές στις οποίες πρέπει να επιστρέψουμε; Κάναμε όλοι μπάνια, πήγαμε όλοι διακοπές; Μισούμε όλοι το κρύο του χειμώνα; Και κυρίως γινόμαστε όλοι καλύτεροι άνθρωποι τα Χριστούγεννα;

Όχι, όχι, όχι, όχι και όχι… Ναι, κατά γενική ομολογία (και νομίζω ότι έχουν γίνει και κάποιες μελέτες πάνω σε αυτό) το καλοκαίρι φέρνει μια γενικότερη ευθυμία. Όμως δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ο καθένας από εμάς γεννήθηκε υπό διαφορετικές συνθήκες, μεγάλωσε διαφορετικά, ανέπτυξε το δικό του μοναδικό χαρακτήρα και ζει τη δική του ζωή με τα δικά του προβλήματα. Κι ακόμα και αν αυτά τα προβλήματα είναι ίδια με χιλιάδων άλλων ανθρώπων είναι η μοναδικότητα του καθενός μας που τα κάνει διαφορετικά, γιατί ο καθένας από εμάς τα αντιμετωπίζει με άλλο τρόπο και έχει τη δύναμη να τα κάνει να φαίνονται εύκολα ή δύσκολα.

Συνεπώς, δεν αρέσει σε όλους μας το καλοκαίρι, κάποιοι από εμάς έχουμε ακόμα δουλειές και μπορέσαμε να κάνουμε έστω και ένα μπάνιο στη θάλασσα και πολλοί – πάρα πολλοί δυστυχώς- δεν είχαν χρήματα για να αγοράσουν ούτε εισιτήριο λεωφορείου για να φτάσουν μέχρι τη θάλασσα. Ή αντιστρόφως… αυτοί που είχαμε δουλειές είχαμε τόσες υποχρεώσεις να πληρώσουμε ή δουλεύαμε και  δεν είδαμε τη θάλασσα ούτε με το κιάλι  και αυτοί που δεν έχουν δουλειές και χρήματα, ίσως κάπως τα κουτσοβόλεψαν και έκαναν 2-3 μπάνια.

Η κάθε εποχή είναι μοναδική. Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Και ακόμα κι αν σε κάποιες περιπτώσεις ισχύει το ρητό «ουδείς αναντικατάστατος», οι άνθρωποι δεν είναι αντικείμενα. Κάθε άνθρωπος, κάπου, σε κάποιους αφήνει στο στίγμα του, καλό ή κακό… και αναλόγως με τις πράξεις του η παρουσία και η απουσία του είτε πονά είτε ανακουφίζει.

Κι επειδή ξέφυγα λίγο… Όσοι αγαπάτε το καλοκαίρι μη λυπάστε που ξεθωριάζει! Σε τρεις όμορφες εποχές θα ξανάρθει!

I found this photo in google and I processed it through photomania

As the summer fades away, at least according to the calendar, the sadness slowly spreads that all of us will have to return to the normal and boring lives we lead. To our jobs, to financial insecure or our studies… Swimming, summer vacation or short excursions are at an end… The clothes will become more heavy and the weather colder, our mood less pleasant for the sun will be hiding more often from us. However, Christmas will come at some point when we all are going to be more happy and generous and…

Wow! Wait… Something feels wrong here. Since when are we all being put in the same category? Are we all the same? Do we all, without a single exception fall into bed staring at the ceiling, moaning the end of the summer? Do we all have jobs that we must return to? Did we all swim, did we all have vacation? Do we all hate the cold winter? And most importantly, do we all become better people at Christmas?

No, no, no, no and no… Yes, generally speaking (and I think there has been a research on that) summer does bring joy. But we are not all the same. Every single one of us was born under different circumstances, was brought up differently, developed his own unique character and lives his own life with his own problems. And even if those problems are the same with those of thousand other people’s, it’s the uniqueness of each of us that makes them different, because each handles them with another manner and has the power to make them look easy to overcome or difficult.

As a result, we don’t all like summer, some of us still maintain our jobs and were able to go swim at least once and many –far too many unfortunately- couldn’t afford even a ticket bus that would get them there. Or the opposite… us who had jobs had too many debts to pay, or we were just working so we didn’t have a chance to watch the sea not even from afar, and  those who didn’t have a job or money somehow made it there 2 or 3 times.

Each season is unique. Each person is unique.  And even if, in some occasions applies the saying “no one is irreplaceable”, humans are not objects.  Every human leaves his mark,  good or bad, somewhere on some people… and depending on his actions. his presence and his absence either hurts or brings relief…

And, because I got carried away a bit… Summer lovers don’t be sad that it fades away! In three beautiful seasons it will arrive again!