A Nice and Gloomy Monday!! - Μια Καλή και Μελαγχολική Δευτέρα!!

Φωτό από το διαδίκτυο με μια δική μου φράση

Photo from the network with a quote of my own

Καλή βροχερή εβδομάδα!!! 

Ο καιρός άλλαξε μάλλον απότομα, αλλά δεν πειράζει. Ωραία είναι και έτσι. Δεν ξέρω αν θα είναι μια συναρπαστική εβδομάδα, αλλά εύχομαι να είναι ήσυχη. Χωρίς εντάσεις. Και είτε συνεχίσει με βροχή και ψύχρα είτε όχι ελπίζω ότι για όλους μας θα είναι πιο ευχάριστη από την προηγούμενη. Άλλωστε όπου να'ναι αυτός ο μήνας τελειώνει... Αλλάζουμε εποχή...

Καιρός να αλλάξουμε και όσα πράγματα δε μας αρέσουν στη ζωή μας. Όσα γίνεται. Όσα αντέχουμε. Η μιζέρια είναι ενδιαφέρουσα και ελκυστική για κάποιο διάστημα, αλλά όταν περάσει καιρός κουράζει. Αφήστε που τώρα που κρυώνει ο καιρός, παγώνει και το πάτωμα και είναι δύσκολο να μείνουμε ξαπλωμένοι εκεί. Φυσικά, ένα ζεστό χαλί θα κουκουλώσει και το πάτωμα και το πρόβλημα. Μαζί όμως κρύβεται και η ελπίδα να πάνε όλα καλύτερα. 

Από το πάτωμα ή κάτω από τα σκεπάσματα ενός ζεστού κρεβατιού δε λύνονται τα προβλήματα. Υπάρχει μια πολύ καλή πιθανότητα να λυθούν αν σηκωθούμε από εκεί που είμαστε ξαπλωμένοι και βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει (αντί να αφήνουμε τα μάτια μας να κλαίνε υπερωρίες).

Γνωρίζω ότι υπάρχουν προβλήματα σε αυτό τον κόσμο που δεν περνάει από το χέρι μας να τα λύσουμε. Αυτό είναι αρκετό για να μας κάνει να νιώσουμε αδύναμοι. Ίσως να είμαστε.

Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν αξίζει να παλεύουμε για κάτι καλύτερο. Όλοι υπάρχουμε για κάποιο λόγο : και οι καλοί και οι κακοί (αν και το ποιοι από εμάς είναι οι καλοί και ποιοι οι κακοί είναι σχετικό).

Ξέρετε, ο κόσμος είναι ένα περίεργο μέρος. Είναι μεγάλος, σκοτεινός, τρομακτικός και άσχημος. Είναι μεγάλος, φωτεινός, γεμάτος δυνατότητες και όμορφος. Είναι όλα αυτά μαζί. Το σίγουρο είναι ότι ο καθένας μας έχει τη γωνίτσα του μέσα σε αυτόν. Σκέφτομαι ότι, αν ο καθένας φροντίσει να κάνει τη γωνίτσα του λίγο πιο όμορφη ίσως ο κόσμος γίνει λιγότερο σκοτεινός. Ίσως...

Μη με παρεξηγείτε. Δε λέω ότι πρέπει να είμαστε πάντα χαρούμενοι. Θα ήταν, κατά τη γνώμη μου, αφύσικο. Όλα τα συναισθήματα είναι απαραίτητα (χαρά, θλίψη, θυμός, ηρεμία) για να είμαστε ολοκληρωμένοι. Και είναι απαραίτητο να κλεινόμαστε στον εαυτό μας που και που. Ούτε πειράζει να είμαστε στο πάτωμα ή στο κρεβάτι όταν όλα γίνονται πιο μαύρα και δεν αντέχουμε να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο.

Αλλά, είναι κρίμα να ζούμε στο φόβο και στη θλίψη για καιρό.  Ας μην αφήνουμε τα αρνητικά συναισθήματα να μας καταβάλλουν, ακόμα κι όταν ο καιρός τα βοηθά ύπουλα... Βρείτε κάτι αστείο για να χαμογελάσετε. Εν ανάγκει κάντε μια γκριμάτσα στον καθρέφτη. Μπορεί και να βοηθήσει γιατί ο μόνος που μπορεί πραγματικά να σας σηκώσει από το πάτωμα είναι ο εαυτός σας.

Happy rainy week!!!

The weather has changed rather abruptly, but it's ok. It's nice this way too. I don't know if this is going to be a fascinating week, but I wish it will be peaceful. Without tension. And either it keeps being rainy and chilly or not, I hope that it will be more pleasant than the rest for everybody. This month is at an end anyway... We change season...

Time to change those things we do not like about our lives. Whatever can be changed. Whatever we can take. Misery is interesting and attractive for a while, but it grows tiring after a time. Not to mention that as the weather gets colder, the floor is freezing too and it gets difficult to lay there. Of course, a nice carpet will cover the floor and the problem. But with them, hides as well the hope that everything will get better. 

You cannot solve problems from the floor or from underneath the covers of a warm bed. There is a good chance for them to be solved if we get up from where we lay and put our heads into work (instead of letting our eyes to cry overtime).

I know there problems in this world that it's not up to us to solve. That's enough to make us feel weak. Maybe we are. 

That does not mean it doesn't worth the effort for something better. We all exist for some reason : the good as well the bad too (though who of us is good and who is bad is rather relevant). 

You know, the world is a weird place. It's big, dark scary and ugly. It's big, full of light and possibilities and beautiful. It's all these combined. The only thing that is certain is that each of us holds his small corner in it. I am thinking, that should each of us try to make his little corner more beautiful, perhaps the world will become less dark. Perhaps...

Don't get me wrong. I am not saying that we should always be happy. That would be, in my opinion, unnatural. All emotions are necessary (joy, sadness, anger, calmness) for us to be complete. And it's necessary to be locked inside ourselves from time to time. Nor it's a big deal to be on the floor or in the bed when things get black and we can't stand to face the world. 

Yet, it's a pity to live in fear and sadness for long. Let's not allow negative feelings to take over us, even when the sneaky weather helps... Find something funny to make you smile. If need be make a funny face in front of the mirror. It might help, for the only person who can actually lift you from the floor is yourself.