...να περνά μάλλον γρήγορα.
Όσο ατελείωτος ήταν ο Μάρτιος τόσο γρήγορα ετοιμάζεται να μας αφήσει ο Απρίλης (που έχει έτσι κι αλλιώς μια μέρα λιγότερη)...
Πότε πέρασε δεν κατάλαβα. Αν ήταν καλός; Ακόμα το ψάχνω, ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι ήταν κακός. Θα ήμουν άδικη νομίζω. Τώρα που το καλοσκέφτομαι θα έλεγα ότι ήταν μάλλον γεμάτος (γι'αυτό και μου φάνηκε ότι πέρασε γρήγορα) και τώρα στο τέλος είχε και κάποιες γλυκόπικρες εκπλήξεις.
Αλλά, τελικά έτσι είναι και η ζωή μας : περνά πότε αργά και πότε γρήγορα και είναι γεμάτη γλυκόπικρες εκπλήξεις. Και πρέπει να την απολαμβάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο.
Γι'αυτό κοιτάξτε πονηρά τις τελευταίες μέρες του Απρίλη και χαμογελάστε τους.
...going by rather fastly.
As endless March was as fastly is April preparing to leave us (which is anyway a day short)...
I did not understand when it passed. Was it good? I am still searching, however I cannot say it was bad. I would be unfair, I think. Now that I think about it, I would say it was rather full (that's why it seemed fast) and now at the end held bittersweet surprises.
But, then again, our life is that way too : sometimes flows slowly and sometimes fastly and it is full of bittersweet surprises. And we must enjoy it as much as possible.
So look at the last days of April mischieviously and smile at them.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου