Just thinking... - Απλά σκέφτομαι...

τι όμορφα είναι να μπαίνεις σε ένα νέο σπίτι!!!

Το σκέφτομαι, από την ώρα που επισκέφθηκα την εγκυμονούσα κολλητή μου στο νέο ακόμα σχεδόν άδειο σπίτι της...

Ήπιαμε χυμό ανανά σε φλιτζανάκια του τσαγιού και φάγαμε χειροποίητα κουλουράκια πάνω στο καπάκι από ένα φαγητοδοχείο. 

Αχ! όμορφη στιγμή!

Να ξεκινάς ένα σπίτι από την αρχή. Να αγοράζεις τα πρώτα σου πράγματα. Με πάει 12 χρόνια πίσω, όταν μπήκα κι εγώ στο πρώτο μου σπίτι σα φοιτήτρια.

Από τότε άλλαξα τρία σπίτια και η πρώτη αίσθηση δεν επαναλήφθηκε ποτέ. Ίσως γιατί οι επόμενες μετακομίσεις μου έγιναν βιαστικά και δεν τις οργάνωσα όπως ήθελα. Ίσως γιατί κανένα από τα σπίτια δεν ήταν τελικά αυτό που ακριβώς ήθελα. Ποιος ξέρει;

Στο επόμενο θα είμαι πιο προσεκτική και θα προσπαθήσω να πάρω το χρόνο μου. Θα αντισταθώ στην ανυπομονησία μου να αλλάζω σπίτι με το που μου μπαίνει η ιδέα στο μυαλό και θα προσπαθήσω να βρω κάτι κοντά στις πραγματικές μου επιθυμίες.

Προς το παρόν, αν και ζηλεύω φριχτά (αλλά καλοπροαίρετα) την κολλητή μου για το πραγματικό υπέροχο σπίτι της, προσπαθώ να κάνω το καλύτερο με το δικό μου. Όσο μείνω εκεί θα πρέπει να είναι η φωλιά μου, το μέρος που χαλαρώνω. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να το πάρω απόφαση και να ενεργήσω πια πιο δραστικά.

Για εσάς που έχετε το ίδιο πρόβλημα με εμένα διαβάστε την επόμενη ανάρτηση. Μας έχω μερικές συμβουλές.

how lovely it is to enter a new house!!!

I am thinking about it since the moment I visited my pregnant best friend in her new still almost empty house...

He drunk pineapple juice in tea cups and ate handmade cookies on the cover of a lunch box.

Oh! What a lovely moment!

To start a house from scratch. To buy your first stuff. It takes me 12 years back, when I too moved as a student in my first house. 

I changed 3 houses since then and the sense was never repeated. Maybe, because my next move ins were made in a haste and I did not get to organize them the way I wanted to. Maybe, because none of the houses was finally what I really wanted. Who knows?

I will be more careful next time and I will try to take my time. I will resist my impatience to change place as soon as the idea crosses my head and I will try to find something close to my true taste.

For the time being, though I am terribly jealous (in a good manner) of my bestie for her wonderful house, I try to make the best out of mine. As long as I am going to stay there it has to be my nest, my relaxing place. I think that it's high time to make up my mind and be more drastic about it.

For you who share this problem with me read the next post. I have us some advice.